من جي سنسان گهٽيءَ ۾
مان اڪيلو
هڪڙي بتي ..... ٻُر ٻُر ڪندي
ڪڏهن ڪڏهن اُجهامي ٿي
آبادي به لڏي ويئي
هڪ عرصو ٿيو
خوف نااُميد ٿي نڪري ويو
شايد هر ڪنهن کي
آڌار ٿو گهرجي
۽ مان هر روز
هڪ قبر ٿو کوٽيان
پنهنجي ئي هڪ اُميد کي
دفنايان ٿو
من جي سنسان گهٽيءَ ۾
وري وري تنهنجي ياد
آڻي ٿي بهاري هن موڙ تي.