شاعري

چؤواٽي تي

شيخ اياز جي لکيل مهاڳ سان نند جويري جي لکيل ڪويتائن تي مشتمل ڪتاب ”چئو واٽي تي“ ونڊ ڪجي ٿو۔
پنهنجي ابهام (Vagueness) جي باوجود نند جي شاعريءَ کي سنڌيت سان ڀرپور ڪمٽمينٽ آهي. اِنهيءَ ڪمٽمينٽ کان سواءَ سنڌي ادب هوا ۾ انهيءَ غباري (Baloon) وانگر آهي، جنهن کي ڪوئي طرف نه هجي جو اُڏامي اَنت ۾ ڦاٽي پوندو ۽ هوا سان هوا ٿي ويندو.

شيخ اياز
  • 4.5/5.0
  • 2429
  • 690
  • آخري ڀيرو اپڊيٽ ٿيو:
  • نند جويري
  • ڇاپو پھريون
Title Cover of book چؤواٽي تي

مسافر لاءِ بس

هن بس جي اڳين سيٽ تي ويٺل
ڊرائيور مان آهيان
۽ پوئين سيٽ تي براجمان
ڪنڊڪٽر به مان آهيان
اڳين ۽ پوئينءَ سيٽ جي وچ۾ ويٺل
هر مسافر به مان آهيان
اِها منهنجي واقفيت آهي

هر اسٽاپ تي
ڪو مسافر لهي ٿو
ڪو مسافر چڙهي ٿو
هر اسٽاپ تي .... مان
ڪجهه ڇڻجان پيو
ڪجهه جڙجان پيو
اِها ئي منهنجي
گهاٽي واڌي جي ڪهاڻي آهي

مان ’ڊرائيور‘ هوڪو ٿو ڏيان
۽ مان بس جو ’ڪنڊڪٽر‘
هوڪي جي پستي ٿو ڪريان
آخرين اسٽاپ جو اعلان
رٽائر ٿيڻ جو وقت

مان بس مان لهان ٿو
هر اسٽاپ تي ’ڇڻيل مان‘
هر اسٽاپ تي ’جڙيل مان‘
مان بس مان لهان ٿو
هڪ ٻيو ئي ’مان‘
شروعاتي ’مان‘ جو هڪ حصو
پنهنجي واٽ وٺي
اڳتي ٿو وڌي
پنهنجي بئنڪ بئلنس سان

پوءِ مان بس جو ڊرائيور
مان بس جو ڪڊڪٽر
بس کي ورائي
چانهه جو ڍُڪُ پي
پنهنجي نئين وجود جو اعلان ٿو ڪريان
وري مان پنهنجي پاڻ کي ڇنڊيندو
پنهنجي پاڻ کي جوڙيندو
مان بس جو ڊرائيور
مان بس جو ڪنڊڪٽر
مان بس جو مسافر
اڳتي ٿو وڌان

بس جو ڪارڻ مسافر
مسافر لاءِ بس.