شيخ اياز جي لکيل مهاڳ سان نند جويري جي لکيل ڪويتائن تي مشتمل ڪتاب ”چئو واٽي تي“ ونڊ ڪجي ٿو۔
پنهنجي ابهام (Vagueness) جي باوجود نند جي شاعريءَ کي سنڌيت سان ڀرپور ڪمٽمينٽ آهي. اِنهيءَ ڪمٽمينٽ کان سواءَ سنڌي ادب هوا ۾ انهيءَ غباري (Baloon) وانگر آهي، جنهن کي ڪوئي طرف نه هجي جو اُڏامي اَنت ۾ ڦاٽي پوندو ۽ هوا سان هوا ٿي ويندو.
منهنجا شبد
منهنجا خيال کڻي
نه اُڏندا
ايترو ئي
مون چاهيو هو
تون منهنجن شبدن جا
پَرَ نه ڳڻين ته بهتر آ
متان اُنهن کان نه چاهيندي به
ڪا هنسا نه ٿي وڃي
۽ تون به مون وانگر
ڀرشٽ نه ٿي پوين.