ڪٿا اڃا اڌوري آھي
ٺيڪ ان طرح ڪو به ڪتاب مڪمل نه ھوندو آھي ۽ ان ۾ ڪجھ جوڙن جي گنجائش قائم رھندي آھي.
منھنجي آتم ڪٿا ”بک، عشق، ادب“ ڪتاب به اڌورو آھي. نه ان ڪري ته مان جيئرو آھيان، ان ڪري ته اِھو مڪمل ٿي نه سگھيو آھي.
مون پنھنجي ڪٿا 1975ع جي شروعات ۾ لکي. دوست مدد علي سنڌيءَ اِھا پريس ۾ ڏني پوءِ خبر نه اٿم ته ڇا ٿيو، جو اِھا نه ڇپي. مدد ان جو ھڪ ٽڪرو ڪٿي الڳ ڇپايو. تڏھن مرحوم پير حسام الدين راشديءَ کي اھو ڇھي ويو. ھن صاحب اصل دستخط پڙھڻ چاھيو مون ڀيڻ دوست ماھتاب محبوب کي درخواست ڪئي ته مدد کان اھو وٺي ۽ ھن شايد بزرگ دوست محمد ابراھيم جويو جي معرفت اھو حاصل ڪيو ۽ دوست جئوير معرفت ڀارت ڏياري موڪليو.
مون سان مصيبت اھا آھي ته مان ڪا به ڳالھ ساڳئي نموني ٻيھر لکي نه سگھان. ڪا ڪھاڻي، ڪا ڪويتا نه لکي سگھيو آھيان. مون وري قلم کنيو ۽ آتم ڪٿا کي 1978ع جي ارد گرد اڌ ۾ ڇڏيم يا چئجي ته پورو ڪيم. ھونءَ پوري زندگيءَ ٿيندي آھي، ڪتاب نه ٿيندو آھي. ان ڪري ان ۾ اڃا به گھڻو ڪجھ اڻ چيو رھجي ويو آھي. ھونءَ به ڪجھ نه ڪجھ اڻ چيو مون اڪثر پسند ڪيو آھي. اھو عيب آتم ڪٿا ۾ به ھوندو. ماھتاب محبوب تي خاص طور ڪجھ لکڻ چاھيم، پر ھن مون تي ايترو ته لکيو آھي جو ان سلسلي ۾ قلم ضد ڪري بيٺو ته ٿورو ترس.
ٽي سال اڳ ڀيڻ گل ٽالپر پنھنجي وڏي پٽ ارشد ۽ ساھيڙين سان گڏ انڊيا آئي. بس ڳالھيون ھيون ۽ سفر ھو -اسين دھلي ۽ آگرو گھمي آياسين. کيس تاج محل ۽ لعل قلعو ڏيکاريم ۽ امرتا پريتم سان به ملايو مانس، جا سندس خواھش ھئي.
ھن چاھيو ۽ مون کيس پنھنجو نئون دستخط ڏنو. ارمان اٿم ته ان سندر ياترا ۽ ھن پياري ڀيڻ گلشن جو پڻ ان ۾ ذڪر ڪونھي.
مان دوست شوڪت حسين شوري جو مشڪور آھيان جنھن موجوده ماحول کي خيال ۾ رکي ڪتاب کي صحيح نموني ايڊٽ ڪيو آھي.
[b]موھن ڪلپنا
[/b]جمع 24 آگسٽ 1984ع