وفا عرس پارابي
ميرپور بٺورو
16-05-1998
سنڌ امڙ جا ساکي
ماءِ ڊيئر عيسيٰ ميمڻ
شال سک سان هجو سدا
وعليڪم السلام
ادا توهان جو خط 11-05-1998 تي مليو. خط لکي ياد ڪرڻ لاءِ شڪرگذار آهيان. ادا عيسيٰ صاحب توهان جي سچي نيت آهي جو مون جهڙي ناچيز کي ياد ڪندا آهيو. ادا عيسيٰ صاحب! ڪن ڏاهن محبت بابت فرمايو آهي ته ”محبت هڪٻئي کي گهوريندو رهڻ جو نه پر گڏيل ريت هڪڙي ئي پاسي ڏسڻ جو نالو آهي“ ڪنهن چيو ته ”هيءَ هڪ تمام سٺي بيحد خوفناڪ ٿئي ٿي“ ونڪنگ چيو ته ”محبت ڇا آهي؟ ٻه جسم هڪڙو روح، ٻه دليون هڪڙي تمنا ۽ ٻه دماغ هڪڙو تصور“ ٽيلز چيو ته ”جيڪڏهن دنيا مان محبت نڪري وڃي ته سج پنهنجي گرمي ۽ چنڊ پنهنجي دلڪشي وڃائي ويهندو“.
ادا! محبت جي باري ۾ مختلف ڏاهن جا مختلف رايا ۽ مشورا آهن. ڪيئن به هجي پر محبت آهي نالو وفا ۽ خلوص، سچائي ۽ بي لوث جذبن جو. محبت نالو آهي پاڻ ارپڻ جو. بهرحال خدا ڪري پنهنجي هي دوستي جو سنگم هميشه تابنده رهي. دوستي ۽ محبت جون معنائون ته الڳ الڳ آهن. پر آهن ٻئي هڪڙي ڌارا جون ٻه راهون.
ادا! توهان جي خط اچڻ کان پوءِ مون توهان ڏانهن خط لکيو هو جنهن ۾ انٽرويو ۽ هڪ ترجمو ڪيل ڪهاڻي به شامل آهي. ڇا توهان کي اهو خط اڃان تائين ڪو نه مليو آهي؟ اميد ته هيل تائين خط پهچي ويو هوندو. ادا اهو ٽپال جي غلط ڪارڪردگي جي ڪري ائين ٿيندو رهي ٿو. ادا عيسيٰ باقي مان پنهنجي شاعري (ٻاراڻي) فيئر ڪري رهيو آهيان. ڪجهه وقت جي ڪمي ۽ گهڻين مصروفتين جي ڪري تاخير ٿي آهي جنهن لاءِ معذرت. ادا اڳيون لکيل توهان جو خط اڃان تائين ته ڪو نه پهتو آهي مگر 15 ڏينهن کن اڳ توهان جو خط مليو. جنهن جو جواب انٽرويو ۽ ڪهاڻي سان گڏ روانو ڪيل آهي. جنهن جو توهان اڃان تائين ذڪر ڪو نه ڪيو آهي. ادا مان، توهان جي منع ڪرڻ تي اسرار شام کي ضرور خط لکي مڃائيندس ته توهان کي انٽرويو لاءِ نه لکي. پر مون کي اميد آهي ته توهان موڪليل (انٽرويو) ڪهاڻي پوءِ قسط وار ڪري پر شايع ڪرائڻ فرض ۾ شامل ڪندا ته مهرباني، مهرباني نه بلڪه احسان ٿيندو.
ادا! توهان رسالي ”پورب“ جو پڇيو. ادا ان لاءِ هي عرض ته رسالو تقريبن چئن پنجن مهينن کان بند ٿيل آهي. وري اڄ تائين شايع ڪو نه ٿيو آهي. شايد هاڻ شايع ٿيڻ انهن جي (وس کان يا) مالي حالت ڪمزور هئڻ ڪري اها پوزيشن نه ساري سگهن. بهرحال اسان جي اها دعا آهي ته خدا ڪري پورب وري به پڙهندڙن آڏو نمودار ٿئي.
ادا عيسيٰ صاحب! هينئر ڏوڪري ساس شاخ جو سيڪريٽري ڪير آهي؟ توهان پنهنجي مصروفيتن کان آگاهه ڪندا ته مهرباني بلڪه ٿورا ٿيندا. ادا دل ٿي چوي ته توهان ڏانهن ڪافي ڪجهه لکي موڪلجي پر پيارا ان لاءِ مون کي به وقت جو ذيان ڪرڻو پوندو ۽ توهان کي به پڙهڻ لئه ڪافي وقت ضايع ڪرڻو پوندو. ڪچهريون ٿينديون رهنديون. دل ته ”مرحوم استاد بخاري“ جي هن شعر وانگر چوي ٿي:
دل ڪنهن جي، پرين، پنهنجي نه ڪجي،
جي پنهنجي ڪجي، اَهنجي نه ڪجي،
اک برسي مينهن وَسائي پئي،
دل ڌڙڪي ڀونءَ ڌڏائي پئي،
اڄ اسهڻ جي جلدي نه ڪجي
استاد اندر جو ٺار ملي،
۽ آجائي آڌار ملي،
ٻي ڪا ڳري ڳڻتي نه ڪجي.
هاڻ ادا عيسيٰ صاحب موڪلاڻي ڪونهي.
هن ناچيز کي توهان جي پيار پني جو شدت سان انتظار رهندو.
توهان جو
”وفا“ ايم عرس پارابي
_________________________________________________________________________________________
(33)
ميرپور بٺورو
28-08-2003
سائينم سدائين، ڪرين مٿي سنڌ سُڪار،
دوست مـٺـا دلـدار، عـالـم سـڀ آباد ڪريـن. (شاهه)
شال جڙيو هجي سدا
ڀاءٌ عيسيٰ ميمڻ
وعليڪم السلام
ادا توهان جو پيار ۽ محبت ۽ خلوص ڀريو پتر ڏوڪري شهر متعلق خوبصورت شاعري سان 18-08-2003 تي مليو. پڙهي بيحد خوشي ٿي. ادا توهان جي مهرباني جو توهان ”ٻالڪ رنگ“ متعلق ڄاڻ ڏني، ڀاءٌ مون وٽ شروع وارن ٻالڪ رنگ رسالن جي ائڊريس جيڪا توهان لکي موڪلي آهي ان کان مختلف آهي. شايد هاڻ پتو بدلايو اٿن. بهرحال هن وقت توهان لکيو آهي ته ايڊيٽر به ٻيو آهي. اڳي ته ايڊيٽر ادي مريم هوندي هئي. چڱو ٿيو جو توهان واقف ڪيو. ڀاءٌ توهان ڏوڪري جي تاريخ گڏ ڪري ڪتاب ڇپائڻ لاءِ دعا آهي ته خدا توهان جي اُها من جي منشا پوري ڪري. ڀاءٌ هاڻ اچون ٿا ته توهان جي شاعري متعلق ادا شاعري ته بلڪل خوبصورت آهي. باقي مون کي بحر وزن جو فرق نظر آيو آهي. ڪٿي وزن ۾ سٽون وڏيون ته ڪٿي ننڍيون آهن. جيئن توهان جو عنوان هيٺ آهي.
ٻارو! اچو سڀ مون وٽ سري،
گهمايان توهان کي شهر ڏوڪري.
هاڻي ڏسو ته مٿئين سٽ ۾ وزن کوٽ کائي ٿو. مٿين سٽ جو وزن آهي. ”فعلن فعولن فعلن فعو“ هاڻي ٻي سٽ جو وزن ڏسون ”فعولن فعلن فعلن فهو فعو“ هاڻي توهان ئي ڀيٽ ڪريو ته ڪيڏو فرق آهي. ادا خيالن کان مون کي ڪو به اختلاف ڪونهي آئون فقط بحر وزن جي ڳالهه ڪريان ٿو. ادا هڪ شاعر جي لاءِ بحر وزن جي ڄاڻ تمام ضروري آهي. ادا توهان جي سڄي نظم جو وزن مٿين سٽ جي وزن جو ٿيندو. پر هاڻي ٻي بند ۾ ڏسون ٿا ته وزن ڇا آهي؟ ”هو واپڊا، هو ڪاليج، هو ناڪو نمبر ون“ ان جو وزن ٿيندو. ”فاعلاتن فعلن فعولن فعلن فعلن“ هاڻ توهان خود ڏسو ته ڪيڏو فرق آهي. اهڙي نموني سڄي نظم تي نظر وجهبي ته بحر وزن جي کوٽ نظر ايندي. باقي خيال بلڪل ٺيڪ آهي.
ادا عيسيٰ ميمڻ صاحب ٻي ڳالهه هڪ مون کي توهان جي نظم جي قافيي ۾ به نظر آئي ته توهان ڪٿي ڪٿي قافيي جو ٺيڪ استعمال به نه ڪيو آهي. جيڪو شاعر کي سونهي نٿو. جيڪو هيٺ ڏجي ٿو. توهان جو قافيو رکيو آهي اهو آهي سُري، ڏوڪري، اڏري، اڀري، نرسري ٻيو بند نمبر ٽيون هي سٽ پهرين ۾ توهان ”اسٽان“ لکيو آهي جيڪو صحيح لفظ ڪونهي. بلڪل اهو ائين ڄاڻي واڻي ته ڪو نه لکيو هوندو. اهو ”اسٽاپ“ ڪجي ته بهتر ٿيندو. ڇو ته ”اسٽان“ جي معنيٰ صحيح نه ٿي نڪري. بند نمبر پنج ۾ قافيو ”سرڪاري، بهاري، نٿا ٺهن“ اهڙي طرح بند نمبر ست ۾ ”سينٽر“ ۽ ”سڪندر“ قافيو صحيح ڪو نه ٿا ملن.
ادا مون کي ڏاڍي خوشي ٿي آهي توهان هيڏو ڏکيو شعر ٿورن لفظن ۾ شاعري اندر قلم بند ڪيو آهي. توهان وري وزن درست ڪرڻ جي همٿ ڪندا ته نظم وڌيڪ خوبصورت لڳندو. ادا توهان ڏانهن هڪ وائي موڪلي رهيو آهيان. اصلاح ڪندا. ادا توهان جي چوڻ تي توهان جو انٽرويو ”ٻالڪ رنگ“ کي مون موڪلي ڇڏيو آهي. جڏهن به اهو انٽرويو ڇپجي ته هڪ ڪاپي مون ڏانهن به موڪلجو.
ادا اڄ جڏهن خط لکي رهيو آهي. تمام گهڻي گرمي آهي. اسان وٽ ٻهراڙي ۾ بجلي ڪو نه آهي. ان ڪري پگهر ۾ شل آهيان. وڌيڪ ملاقات ايندڙ خط ۾ هاڻي خدا حافظ.
توهان جو پنهنجو
”وفا“ عرس پارابي.
_________________________________________________________________________________________
(34)
ميرپور بٺورو
21-09-2003
انسان کسی سے دنیا میں ایک بار محبت کرتا ہے،
اسی غم کو لے کر جیتا ہے اسی غم کو لے کر مرتا ہے۔
پيارا ڀاءٌ عيسيٰ ميمڻ صاحب
شال سدائين شاد هجين.
جيئي سنڌ.
جيئن ته پيارا دوست ڪافي ڏينهن گذري ويا آهن پنهنجي خط و ڪتابت نه ٿي سگهي آهي. پيارا ڀاءٌ آءٌ ڏاڍي افسوس سان خط لکي رهيو آهيان ته مون توهان کي جيڪا ائڊريس ڏني هئي. اڃان تائين بند پئي آهي ۽ همراهه به گم آهي. مون کي ڏاڍو ڏک ٿيو جو توهان جو خط نه ملي سگهيو. ان ڪري گهڻي يادگيريءَ ستايو ۽ توهان کي خط لکڻ ويٺس. اميد ته خوش هوندين ۽ توهان ادبي حوالي سان ته سرگرم آهيو. سنڌي ادبي سنگت شاخ ڏوڪري طرفان هڪ ڀرپور مظاهرو توهان جي نگراني ۾ موئن جي دڙي مان غائب ٿيل قيمتي نواردات بابت اخبار ۾ پڙهيم، ڏاڍي سرهائي ٿي. توهان قابِل تعريف ڪم ڪيو. مون پاران توهان کي جس هجي. اسان جي اديبن ۽ سڄاڻ ڌرين کي پنهنجي سڃاڻپ بچائڻ لاءِ اهڙي جدوجهد ڪرڻ کپي. ادبي حوالي سان توهان تي اهم ذميواري سونپي وئي آهي. توهان ان عهدي جي جبل کي همت جي حوصلي سان کنيو آهي ۽ هاڻي نيون چونڊون به آڪٽوبر 2003ع ۾ ٿي رهيون آهن. اميد ته توهان وري به سيڪريٽري ٿي هن ادبي ٻيڙي کي اڳتي وڌائيندا.
وڌيڪ ڪُل خير آهي. ڀاءٌ علي بخش جا ڪهڙا حال آهن. کيس مون پاران کوڙ سارا سلام چوندا. ادا توهان اڳ ۾ جيڪو خط لکيو ۽ شاهه جي بيت جي تشريح لاءِ لکيو هو ۽ هن ناچيز پنهنجي سمجهه آهر تشريح لکي موڪلي. وڌيڪ توهان ان بابت لکيو هوندو. پر اهو خط مون کي ڪئبن بند هئڻ ڪري نه ملي سگهيو ۽ هاڻ پهرين واري ائڊريس تي خط لکندا.
ادا منهنجي بدلي بئن هئڻ ڪري اڃان تائين نه ٿي آهي ۽ اڄڪلهه هلالِ پاڪستان ”ڏات“ ۾ لکي رهيو آهيان. ”ڏات“ جو انچارج يوسف سنڌي آهي. ”ڏات“ توهان ضرور پڙهندا هوندا. توهان به ڪوشش ڪري ”ڏات“ لاءِ مواد موڪليندا.
ڇا توهان اڄڪلهه لکي رهيا آهيو؟ توهان پنهنجي شاعري موڪليو جيڪي تازي لکي هجي. توهان اڄڪلهه ڪهڙي رسالي يا اخبار ۾ لکي رهيا آهيو؟.
ٻيا توهان جا ڪهڙا حال آهن. سروس ملي يا نه؟
سڄي سنگت کي سلام چوندا. موڪلاڻي ڪانهي.
فقط دعاگو
”وفا“ عرس پارابي
_________________________________________________________________________________________
(35)
ميرپور بٺورو
30-09-2002
پيارا دوست عيسيٰ ميمڻ
شال جُڙيو هجين.
ڀاءٌ تنهنجو پيارو پتر پهتو. توهان جي طبيعت هاڻ ڪيئن آهي؟ هائو دوست انسان ڀوڳنائن جي سفر جو مسافر آهي. صحيح معنيٰ ۾ اهو ئي ڪامل انسان آهي جيڪو ڀوڳي ٿو. اهي انسان جيڪي A.C ۾ بي خبر ننڊون پيا ڪن. انهن کي انسان چوڻ به انسانيت جي توهين آهي. اهڙا ماڻهو فقط پاڻ تائين محدود هوندا آهن. اهي انسان جيڪي ٻين جي لاءِ جيئندا آهن، اهڙا انسان امر هوندا آهن. جيڪي احساس جي ۽ انسانيت جي مادي سان لبريز هوندا آهن. توهان به اهڙن ئي بي باڪ انسانن جي رستي جا مسافر آهيو. الله سائين توهان کي اڃان به وڌيڪ جذبو عطا ڪري جيئن هن سماج ۾ براين کي ختم ڪري هن ديس جي ساک کي بچائي، امن جو گهوارو بڻائي سگهو.
اهڙي طرح هر انسان جي ذميواري آهي ته هو سماج ۾ رونما ٿيندڙ براين ۽ جيڪي سماج لاءِ ناسور آهن انهن کي پاڙ کان پٽڻ لاءِ جتن ڪري ۽ تماشائي نه بڻجي. ائين هي سنڌ ۽ پنهنجي سڃاڻپ برقرار رکي سگهون ٿا. اسان جي سنڌ ڌرتي تي ڌارين جي ڌوم، جنهن اسان سنڌين کي احساس ڪمتري جو شڪار بڻائي ڇڏيو آهي. اسان جا حق غيرن ۽ غدارن کي ڏنا آهن. اسان پنهنجي ڌرتيءَ تي هوندي يتيم آهيون. اسان سنڌين جا حق ڌارين ڦٻايا آهن. حڪومتي هٿ ڪنڊن جي ڪري ڌاريا اسان جي ڳلي ۾ نانگ ڪري وڌا ويا آهن. اسان سنڌي به پنهنجي ساک ”ثقافت“ کي بچائڻ لاءِ انهن غيرن کي پنهنجو ڀاءٌ سمجهي انهن کي جيءٌ ۾ جايون ڏنيون. پنهنجون زمينون ڏنيون پر اهي حرام خور، نمڪ حرامي جو ثبوت ڏئي رهيا آهن. مهمان نوازي جو صِلو ڇا مليو آهي؟ اڄ سنڌي ننڌڻڪا بڻجي ڀٽڪي رهيا آهن. بي روزگاري جي باهه ۾ پچي پڄري رهيا آهيون. خودڪشيون اسان جي پلئه پيون آهن. مهانگائي آسمان سان ڳالهائي رهي آهي. بي انتها برايون اسان جو ديس ڀوڳي رهيو آهي. ان جو شڪار اسين آهيون. اسان کي ناانصافي جي گهاڻي ۾ پيڙهيو پيو وڃي. اهڙي طرح سان هر پهلو کان اسان کي ڦريو ۽ لٽيو ويو آهي.
ڌاريا جيڪي ڪالهه هٿين خالي آيا هئا. اهي اڄ بلڊنگون ٺهرائي ويا آهن. اهي بلڊنگون به اسان جي به وقوفي تي ٽهڪ ڏئي اسان جي مٿان هوٽنگ ڪري رهيون آهن. انهن جي ماڙين کي ڏسي اسان جي مٿي تان پٽڪو به ڪِريو ٿو پوي. اهو سڀ ڪجهه ڪيئن ٿيو ۽ ڇو ٿيو؟ اها به ڳالهه ڪنهن کان ڳجهي نه آهي. اهي سڀ اسان تي واحد وفاق ”پنجاب“ جي مهرباني هئي. جنهن نانگ اسان جي ڪنڌ ۾ وڻ ويڙهي وانگر ويڙهي وڌا. اهي نانگ سچ پچ به اهي ڪاريهر نانگ آهن. انهن کي 50 سال گذري ويا آهن پر اڄ به مختلف نالن سان سڏائيندا آهن ۽ اڄ تائين اهي سنڌي ٻولي نه سکي سگهيا آهن. اهڙا غير سنڌي جيڪي اسان سان ڪنهن به ريت ميچ نه آهن. ڇا انهن جو هتي حق آهي ته هو هتي رهن، هن ڌرتي جو کائن ۽ پيئن. هرگز انهن کي اهو حق نه ٿو ڏئي سگهجي. اسان کي پنجاب سامراج کان جان ڇڏائڻي پوندي. ڇو ته اهي غدار آهن. جنهن سنڌ سان تمام گهڻيون بي واجبيون ڪيون آهن ۽ ڪري رهيا آهن. اسان پنهنجي بقا لاءِ جهاد ڪريون. جيڪڏهن اسين پنهنجي ٻولي ۽ ڌرتي بچائڻ لاءِ وڏي ڪوشش نه ڪئي ته ايندڙ وقت اسان لاءِ ڏاڍو برو ثابت ٿيندو. ان ۾ ڪو به شڪ ڪونهي. اسان جي جاءِ تي ڏتڙيل هوندا ۽ وارث لاوارث ٿي ائين ئي بي دردي سان ڌڪا کائيندا دربدر هونداسين. اهو اسان کان اسان جو ايندر نسل ضرور پڇندو.
ڪاش! اسان جي مغرور وڏيري ۽ جاگيردار کي هوش اچي ۽ اگهور ننڊ مان سجاڳ ٿي پنهنجي مستقبل بچائڻ لاءِ غيرتمند سنڌين جو فقط ساٿ ڏين ۽ غيرن سان پراڻا ناتا ٽوڙي غيرت مند سنڌي هجڻ جو ثبوت ڏين ۽ ڌارين کي ڌڪاري ڪڍڻ لاءِ جهاد جو اعلان ڪن ۽ سامراجي قوتن کان قطع تعلق ڪن ۽ فقط سنڌ کي پنهنجو ملڪ سمجهن. ڇو ته بنگال ملڪ بڻجي سگهي ٿو ته سنڌ به ملڪ بڻجي سگهي ٿي. اسان کي پنهنجو سڀ ڪجهه آهي. غلامي گار آهي. غلامي ظلمت آهي. غلامي ذلالت آهي. غلامي خواري آهي. اسان کي ان پنجاب جي غلامي مان جان ڇڏائڻ لاءِ سائين جي ايم سيد ڏانهن رجوع ڪرڻو پوندو. اسان کي غلامي کان جان ڇڏائڻ لاءِ محترم عبيدالله سنڌي واري راهه وٺڻي پوندي. عبيدالله سنڌي جي فن ۽ فڪر کي پڙهڻو پوندو.
اسان سڀني کي هوشو ٿيڻو پوندو جنهن جو نعرو اڄ به تاريخ ۾ سونهري اکرن ۾ لکيل آهي. ”مرسون مرسون پر سنڌ نه ڏيسون“ هوشو اهو نعرو انگريزن سان جنگ دوران هنيو هو. اگر هي ڌاريا انگريزن کان گهٽ نه آهن. انگريز اڇا نانگ هئا ۽ هي ڪارا نانگ آهن. اچو ته پنهنجي ديس کي آزادي ڏيارڻ لاءِ وڏي ويڙهاند جي تياري ڪيون. سر ڏئي سنڌ بچايون. پنهنجي نسل کي غلام سنڌ نه پر آزاد سنڌ ڏيون. هن ديس کي امن جو گهوارو بنايون. ڪاش هر سنڌي جي اها سوچ هجي!!!
ڀاءٌ مون شاهه سائين جي بيت جي جيڪا تشريح ڪئي آهي. سا خالص پنهنجي ذهني آڌار تي ڪئي. باقي شاهه جي بيتن جي تشريح مون جهڙو ناچيز نه ٿو ڪري سگهي. ڇو ته انهن بيتن ۾ رمز جون ڳالهيون آهن. اسان ته فقط پنهنجي مطالعي جي آڌار لکون ٿا. بيتن سان انصاف ڪري صاف ۽ سمجهه ۾ ايندڙ تشريح محقق ئي لکي سگهن ٿا. ٻيو ته ڀٽائي صاحب پنهنجي شاعري وجد جي ڪيفيت ۾ چئي آهي. هن لاشعور جي سمونڊ ۾ ٽٻي هڻي ماڻڪ ميڙي ڏنا آهن. اسان جي اديبن جو فرض آهي ته هو سرمائي کي محفوظ بڻائين. شاهه صاحب تي اڃان گهڻو ڪجهه ڪرڻو پوندو. شاهه جا جيڪي شائق اڃان به جهرن جهنگن ۽ بَرن ۾ ۽ ٿرن ۾ پيا آهن. انهن جي دل دفتر ۾ ڀٽائي جا بيت بر زبان ياد آهن. انهن سان ملي ڪچهريون ڪري هڪ مستند رسالو تيار ڪري ڇپرائڻ گهرجي. ڇو ته موجوده وقت ۾ جيڪي شاهه جا رسالا آهن اهي متضاد آهن. ان ڪري اسان کي جاکوڙ ۽ جفاڪشي ڪري ان سرمائي کي هٿ ڪرڻو پوندو. لطيفي ادارا قائم ڪرڻ گهرجن. اسان کي لطيف جي ٻولي بچائڻي آهي ته ان لاءِ انا پرستي ڇڏي ڪري سڀ باشعور گڏجي هڪ پليٽ فارم تان ڪم ڪرڻو پوندو.
ادا! اسان کي اهڙا بحث مباحثا ڪرڻ گهرجن. اسان ائين پنهنجي ذهن جي ڇُري کي تيز ڪري سگهون ٿا. اسان جي ڄاڻ ۾ اضافو به ٿيندو رهندو.
واقعي ئي ساس بٺورو جو زوال خراب ڳالهه آهي. اسان ادب جي خدمت لاءِ ڪوشان آهيون. ادل! مون هڪ اردو ۾ غزل لکيو آهي توهان دوستن سان ملي ڇنڊ ڇاڻ ڪري موڪليندا ته ٿورائتو رهندس.
علي بخش پٺاڻ کي سلام چوندا ۽ اهو به ميسيج ڏيندا ته ڪاوڙ اٿئي جو خط نٿو لکين. ڀاءٌ وڌيڪ ملاقات ايندڙ خط ۾. خدا ڪري اهو سلسلو سدائين صبح هجي ۽ شام نه ٿئي.
فقط توهان جو دعاگو
”وفا“ عرس پارابي
_________________________________________________________________________________________