منير ايس سومرو (هڪ خط)
ڏوڪري
17-10-2004
برادر عيسيٰ ميمڻ!
اميد اٿم ته خيريت سان هوندا.
توهان جي اڳرائي تي يقين ڪرين ته ڏاڍي خوشي ٿي ۽ مَيار به. پر خير آهي اها ميار هن اڳرائي خط لکڻ ۾ ايڊ ٿي وئي. توهان خط لکيو اها ئي وڏي ڳالهه آهي مون لاءِ....!!! يار يقين ڪرين ته مون کي ياد ئي ڪو نه هو ته توهان ڏي خط لکڻو آهي مون توهان کي چيو هيو ته پهريائين عيسيٰ تون خط لکجانءِ پوءِ مان لکندس پر دل ۾ اهو ئي سوچيو هيم ته اڳرائي مان ڪندس پر ٿيو انهيءَ جي ابتڙ آهي اهو انهيءَ ڪري جو اڄڪلهه آءٌ ڪجهه پريشان آهيان ڇو ته امڙ جي طبيعت ٺيڪ ڪو نه آهي انهيءَ وٺ سٺ جي جهان ۾ لڳو پيو هيس. اوچتو شاهه جهان قاضي مان طفيل سوهو وٽ آياسين انهيءَ تنهنجو خط ڏنو پڙهيم ۽ انهيءَ کان پوءِ سوچيم ته يار! جڏهن مان ننڍو هوندو هيس ته وڏي ٿيڻ جو ڏاڍو شوق هوندو ته آءٌ وڏو ٿيندس ته هي ڪندس، هو ڪندس پر جڏهن هاڻي وڏو ٿي ويو آهيان يقين ڪر ته مان هاڻي ننڍپڻ لاءِ سوچيندو آهيان ته يار ننڍي هوندي مزو هيو ڪنهن به ڳالهه جي ڳڻتي ڪو نه هوندي هئي پر اهو وڏو ٿيڻ ته فطري آهي. انهيءَ کان ڪير به انڪار ڪري ڪو نه ٿو سگهي ۽ تنهنجي والد صاحب سان اڄ لاڙڪاڻي مان موٽي اچي ملندس ۽ حال احوال وٺي ٻي خط ۾ ذڪر ڪندس يا وري تو سان ميراڻيءَ ارشد واري نمبر تي ڳالهائيندس. يار منهنجي لکت ڪجهه مٽجي وئي آهي دستاويز لکي لکي مان پنهنجا اصل لکت ڀلجي ويو آهيان. انهيءَ جو مثال توکي خط مان ملندو ته ڪٿي ڪيئن اکر لکيا آهن ۽ ڪٿي وري ڪيئن.
دوست تو لکيو آهي ته ”پنهنجي دوستي جي نالي کي لڄي ٿيڻ نه ڏنو آهي“ سچي پچي ته آءٌ به انهيءَ سوچ جو قائل آهيان پر اڪثر ڪري مون کي ڪجهه دوستن کان ڪجهه شڪايتون آهن پر مون اڄ تائين انهن کي محسوس ڪرڻ ڪو نه ڏنو آهي نه ئي وري ڪنهن ڪڏهن ذڪر ڪيو آهي پر پنهنجي منهن (خيال) سوچيندو آهيان ته يار ماڻهو پنهنجو سڀ ڪجهه دوست کي ڏئي ٿو ڇڏي پر انهيءَ کي وري به غلط سمجهيو ٿو وڃي. جيئن تون پنهنجي پيءٌ جي ڳالهه ٻڌائي هئي ته بابا هڪ دفعي ڳوٺ طرف وڃي رهيو هيو ته ڪو ڳوٺاڻو ان جو ڏاند گاڏي مٿان ويٺو هو ته تو واري پيءٌ پڇيس ته وڏا ڏي خبر اڄوڪي دور ۾ چڱائي ڪنهن سان ڪجي ته انهيءَ ڇا چيو هو ۽ جڏهن تون واري پيءٌ انهيءَ کي چيو ته چڱائي چڱي ناهي پوءِ به ڪيانءِ ٿو اَنُ وهئي ٿو ۽ انهيءَ ماڻهو جو ري ايڪشن ڇا هيو ته اهائي ڳالهه آهي ته چڱائي چڱي ناهي پر پنهنجي طبيعت جو اهڙي آهي ته ٻي کي ڇا چئجي. لڳي ٿو خط گهڻو لکي ويو آهيان ٻي دفعي تون لکڻ ۾ ٿورو ڪنجوس گهٽ ٿجانءِ. انهيءَ اميد سان موڪليان ٿو ته پنهنجي دوستي ڪڏهن ڪو نه ٿڪبي.
خدا حافظ
منير ”ايس“ سومرو