وفا صالح راڄپر (هڪ خط)
وڏي وهڻي
27-11-1999
عيسيٰ ميمڻ!
سدائين سنڌ جي محبت ۾ مدهوش رهين!!
شايد آءٌ هن پيپري ڏوڪريءَ نه اچي سگهان، جيڪڏهن اچڻ به ٿئي ته اوهان سان نه ملي سگهان. اَن لئه جيترو به جلد ٿي سگهئي ته ذلفيءَ کي پيمنٽ ڏيندا ضروري ناهي ته تون اڄ ئي ڏينس. ٻڌ ڏوڪري تعلقي ۾ جيڪي ٻاراڻو ادب لکن ٿا انهن سڀني ۾ تون نه رڳو ميچوئر آهين، پر ذهني طرح وڌيڪ بالغ به آهين توکي اديب دوست وڃائڻ نه پر ٺاهڻ گهرجن تو ان ڏينهن منٺار لئه جيڪي ريمارڪس ڏنا. اُهي مون کي سٺا نه لڳا. منٺار تي تنقيد ڪرڻ لئه توکي حق آهي پر تنقيد جا به ڪي اصول هوندا آهن تون نه ٿو ڄاڻين ته آءٌ منٺار کي ڪيڏي شدت سان چاهيندو آهيان. رڳو آءٌ منٺار کي شدت سان نه چاهيندو آهيان پر هُو به مون کي شدت سان چاهيندو آهي. منهنجي هڪ طبيعت رهي آهي ته آءٌ جنهن سان پيار ڪندو آهيان ته به شدت سان ۽ جيڪڏهن ڪنهن سان نفرت ڪندو آهيان ته به شدت سان. بهرحال آءٌ گهرائي ۾ وڃڻ نه ٿو چاهيان. آئينده لئه منهنجي مُنهن تي منٺار لئه اهڙا ريمارڪس نه ڏيندو ڪر. جنهن تي ڪنهن جي دل آزاري ٿئي. تون ڀل مرڪز تي منٺار کي ووٽ نه ڪجانءِ هن کي توهان ۾ اميد هئي ته تون مرڪز تي منٺار ۽ مون کي ووٽ ڪندي. آءٌ مرڪز تي جوائنٽ تي بيهندس. اها منٺار جي خواهش آهي. کٽڻ هارائڻ ڪم آهي. ضروري ناهي ته جيڪي شيون مون کي آئڙن ۽ اهي شيون توکي به آئڙن. وڌيڪ احوال ڪڏهن روبرو ڪنداسين.
تنهنجو پنهنجو
”وفا“ صالح راڄپر