هارين جي شاديءَ وغيره جي رسمن جو بيان
مگر ٿورڙو مختصر ڪو حصو.
گهڻو شوق شاديءَ جو زالون رکن،
ڳڻي ڏينهن مشڪل سان پورا سي ڪن.
ڳائن وڄائن ۽ سينگار ڪن،
کلن ۽ مِلنِ پاڻ ۾ خوش ٿين.
گهرائن لنگها دهل ٽاهو وڄن،
نغارا به تن ساڻ ڪڙڪاٽ ڪن.
مچائن گھڻو شور شرنائيون،
ننڍا ۽ وڏا سڀ اچن ڪاهيون.
ڪري هار سينگار زالون اچن،
وڏي ناز نخري سان بيهي نچن.
لُفنگا لُچا روڪ رپيا ڪڍن،
مٿن گهور ڪن عام بيٺا ڏسن.
سندن مرد بي غيرتا خوش ٿين،
انهيءَ کان ته جيڪر ٻڏي اُتِ مَرن.
کڻي گهوٽ ڪاني ۽ ڳانو ٻنڌي،
نه ڄاڻان وڌي رسم ڪهڙي انڌي.
ونيءَ جي اڳيان گهوٽ آڻڻ وٺي،
سڄي ڄڃ انهيءَ وقت ٿئي اُت ڪٺي.
مٿا ميڙ ڪن تنکي لاوان ڏين،
ڍڳن جان مٿن سان ڄڻ ٿا وڙهن.
مِڙي عورتون خوب سِهرا چون،
سوين ڪوڙ تن ۾ سي اهي هڻن.
ڪچيون گاريون هڪ ٻئي کي ڏين،
انهيءَ تي کلن خوب ٽهڪار ڪن.
سوين تن جون رسمون لکي ڇا لکان،
رڳو جهلُ آهي مان سچ ٿو چوان.
•