دعا
ته مان قوم جي خاطر هلايان قلم.
وڏيرن جا پرڪار مان کولي لکان،
ٻه ٽي لفظ تن کي نصيحت چوان.
گهڻائي وڏيرا آهن نيڪ بخت،
شريعت جي ڪمن جا پابند سخت.
مگر ڪي ته جاهل ابوجهل جان،
زياده تڪبر ۾ فرعون کان.
ڏسڻ ۾ چڱا مڙس البت عياش،
حقيقت ۾ ظالم وڏا بدمعاش.
ڇڏي جهل کي شايد سڌري پون،
سڌارو اهي قوم پنهنجيءَ جو ڪن.
ڇڏي ظلم زوري ۽ رشوت زنا،
وهائن نه ڪنهن کي مزوريءَ بنا.
غريبن مٿان ڪيس ڪوڙا نه ڪن،
نه ڪوڙي گواهي ڪڏهن ڪا ڏين.
اجائي خوشامد ڪنهن جي نه ڪن،
عملدار توڙي آفيسر هجن.
پراڻا خيالات بلڪل ڇڏن،
زماني جي رفتار موجب هلن.