درٻار
وڏيرن سندي گرم بازار ٿي.
ٿيو سڏ هر ڪنهن زميندار کي،
حڪومت جي هر وفادار کي.
زميندار سيڻاهه جيان سيٽجي،
چڙهي ويٺا ڪرسين مٿان ڦوڪجي.
ٻڌو کنڊ جن پنهنجا ڌنڌا ڇڏي،
جڏهن خود سندن ڳوٺ ئي پيو ٻڏي.
نه سي ياد هاري گورنر ڪيا،
نڪي تن جا نالا وڏيرن کنيا.
مگر جن ڪري ظلم هارين مٿان،
ٻنڌايو اچي کنڊ تن جي هٿان.
هئا اهڙا بيدرد ۽ بي حيا،
مزدوري انهن جي به کائي ويا.
ملي ڪن کي لونگي ته ڪن کي زمين،
ملي تن مان ڪن کي رڳو آفرين.
وسن لعنتون اهڙي لونگي مٿان،
ملي جا ڏيڻ ڇيڙ جي ظلم سان.
ڪري ظلم ان کي ملي آفرين،
حقيقت ۾ ظالم ته آهي لعين.
•