زميندارن جا ظلم هارين تي
نه هاريءَ کي انسان ڄاڻن مگر، زميندارن وٽ جانور کان بدتر.
سدا تن سندي ڇيڙ بيگر وهن، ڏسي ڪو چوي ڄڻڪ ٻانها اٿن،
ڪري ڪوبه انڪار جي ڇيڙ کان، نڀاڳو کڻي واجبي عذر سان.
گهرائي لڪڻ سان انهيءَکي سٽن، اتي جو اتي تنهن جي ڏاڙهي پٽن،
وڏيرا خدا کان اهو ئي گهرن، ته هاري سڃا اڻ پڙهيل سڀ هجن.
ٿين ظلم جيڪي غريبن مٿان، اهي سڀ ٿين ٿا وڏيرن هٿان،
وڏيرا نه چورن سان شامل هجن، وڌي ايترو ڪين چورن جو من.
زميندار کان چور ناهي لڪل، مگر انجي پرده نه کڻندو اصل،
وڏيرا وڏا ظلم بٽئيءَ ۾ ڪن،ڪري واعده اڌ جو ٽاهئي ڏين.
وڏيرا ڊڄن خوب پئنچات کان، پڪارن هندو حاڪمن وٽ متان،
متان مهل اوکيءَ نه پئسو ڏين، وڃي منجهه ڪورٽ ڪا، دعويٰ وجهن.
انهيءَ لاءِ هارين کي بلڪل ڇڏن، هميشه سي هندن جو پاسو وٺن،
پوي ڪابه آفت سماوي اچي، نه داڻو سڄي پوک مان ڪو بچي.
زميندار ڍل کان معافي وٺي، مگر پاڻ هاريءَ کي نه ڪجهه ڏئي،
کڻائڻ رنون ۽ ڀڃائڻ نڪاح، وڏيرن کي آهي اهو ڄڻ ته مباح.
نه ڌيئر ۽ ڀينر اُٿارنِ اِهي، حياتي سندن مفت ڳارن اهي،
اهي زال هڪ تي ڪفايت نه ڪن، وڏي شوق سان ٻيون سريتون رکن.
مگر ڀيڻ ڌيءَ تي اهو ظلم ڪن، سڄي عمر تنکي نه هڪ مڙس ڏين،
رسائي وڏيرا انهيءَ لاءِ ڪن، ته حاڪم انهن کان سدا خوش هجن.
غلامي سلامي انهيءَ لاءِ ڪن ته موقعو ڏسي کيس چغلي هڻن،
لکي ڇا لکان ظلم هارين مٿان، نمونه طرح هڪ قصو ٿو لکان.
•