هارين جي عام مذهبي حالت
خدا جو دفعا پنج سڏ ٿو ٿئي، انهيءَ ڏي نه ڪوئي به ڪن ٿو ڏئي.
مگر جي ڪٿي ڪوبه ميلو لڳي، هلن شوق سان هڪ ٻئي کان اڳي،
ولر عورتون مڙس هڪڙو هلي، هلن پير تي ٿيون بلي ڙي بلي.
ڪڍي سينڌ پوءِ تيل منهن کي مکي، اکين ۾ کڻي سرس سرمو وجهن،
بدن تي سنهو ويس ٺاهي ڍڪن، بهشتي قبا صاف ظاهر ٿين.
اڌارا وٺي خوب ڳهه سي وجهن، انهيءَ ريت ناموس پنهنجو ڪڍن،
جڏهن پير ٻانهن لوڏي هلن، پٺيان تن جي لوفر به هلندا اچن.
پڪوڙا جليبيون وٺن ذوق سان، کنڌو تن سندو آ ٻين جي مٿان،
چون خوب سهرا ۽ جهمريون هڻن، سڀئي مرد پنهنجا پراوا ڏسن.
وڏي شوق سان اُتِ هنبوڇي هڻن، کڻي هٿ ڪري ناز چيڻو ڇڙن،
چَونِ دل اندر پير خوش ٿو ٿئي، حقيقت ۾ شيطان راضي رهي.
ڳچيءَ منجهه ڳارو قبر وٽ اچن، ڪري صاف سجده قبر کي چُمنِ،
چون پير کي صاف الفاظ هي، عقيده سچي سان اڳيان قبر جي.
ٻچو ڏي سِڪايل گهڻو آهيان، ته توکي اچي نر سندو نر ڏيان،
خدا کي ڇڏي پٽ گهرن پير کان، انهن ڇا گهٽايو ڀلا ڪفر مان.
اٻوجهن جا مرشد به جاهل ٺهن، ڀنگوڙا ۽ بي علم ۽ زاني هجن،
نڪي هو هدايت هنن کي ڏسن، نڪي هي خدا جو رستو پڇن.
هُنن کي رڳو آء ڏن سان ڪم، مريدن جي ڳڻتي نه پنهنجو ڪو غم،
کڻي گهنڊ گهڙيال گهوڙي چڙهن، ڊزن کن خليفا به تن سان هجن.
اچي جنهن جي گهر ۾ حضرت هلن، مصيبت خدا موڪلي ڄڻ مٿن،
خليفا مريدن کي ڳولي لَهنِ، سڏي تن کي هئن صاف تاڪيد ڪن.
صبح جو مکڻ اوڦراٽا ڏجو، منجهند جو ڪڪڙ رات ڇيلا ڏجو،
خليفن جي خاطر دلو کير جو، سواءِ پاءَ ڀنگ جو رڳو پير جو.
سدا تن جي مجلس جو گفته گندو، ڪتن جو زنا جو ۽ چوريءَ سندو،
اهو پير جاهل خدا کان گهرن، ته هاري سکيا پر صفا چٽ هجن.
ٻڌوسڀ اوهان کي چوان مان سچ،نه پرواه مونکي لڳي ڪنهن کي مچ،
ڏيو تن کي تعظيم مهمان جان، ڪريو تن جي خدمت به دل جان سان.
اوهان کان جنهين وقت ڏَنُ سي گهرن، ڀتر ٽي کڻي تن کي هٿ ۾ ڏجن،
عقيدا انهن جا مان ڪهڙا لکان، لکان جي کڻي ڪفر جهڙا لکان.
•