هاريءَ جي دانهن ڌڻيءَ جي درٻار ۾ (2)
وڏيرا خواهه ڪامورا اسان جو خون چوسين ٿا.
وهائي ڇِيڙَ هارين کي وڏيرا ٿا وٺن لونگيون،
وڏيرا مال رشوت خواهه چوريءَ جا به کائن ٿا.
ڳهن ٿا حق يتيمن جا ڳهي جيئن ڪنگ ڪرڙيءَ کي،
رنن زالن سندو اُملاڪ پنهنجو مال ڄاڻن ٿا.
وڏيرا سَرسُ هارين کان لُچا لوفر حقيقت ۾،
وڏا پٽڪا ٻڌي سي معتبر ماڻهو چوائن ٿا،
قسم ڪوڙا کڻڻ چغلي هڻڻ آهي ڌنڌو تن جو،
ڪرائي ڪيس ڪوڙا راڄ وارن کي وڙهائن ٿا.
وٺي پيسا ڏين ٿا زال هاريءَ جي کسي ٻئي کي،
وڏيرا رن ڪاهيون پاڻ وٽ اڪثر ويهارن ٿا.
وڏيرا داٻ دڙڪن سان وٺن ٿا ووٽ هارين کان،
انهن جي درد ۽ دک جي نه هرگز ڪا پڇا ڪن ٿا.
ڏسو پوليس ماڻهن جي حفاظت لاءِ ئي آهي،
گهڻا ان مان وڏيرن سان ملي هاري ڦرائن ٿا.
وڏيري کي ڪري شاهد غريبن کي اڙائن ٿا،
کڻي فرياد ٿاڻي تي وڃي هاري ٻُڌن ڇو ٿا.
ڪري سَوَناٽ نَخرا زِينَ گهوڙن تي رکن مس مس،
وٺي پيسا ڀري کيسَ تهان پوءِ ڪِيسُ ٺاهن ٿا.
لهڻ سان ئي گهرن ڇيلو مکڻ ۽ کير سنگ مصري
هلن ٿا جاچ تي پر پيٽ پنهنجو خوب پالن ٿا،
سچا جي چور هونداسي کلن ۽ خوش وتن گهمندا،
نه چوريءَ جي رکن ڳڻتي نه چورن کي گهرائن ٿا.
گهرائي زال هاريءَ جي چَون ٿا ڇوهه مان انکي،
وڏيري جي چوڻ تي بيگُناهه کي دٻائن ٿا.
وڏيرو پوءِ ٿاڻيدار سان سُس پُس ڪري مَخفي،
ڪرائي آهه تو چوري ائين هن کي لڄائن ٿا.
لکن ٿا کاٽ خالي آهه، ڏوڪڙ خوب کائن ٿا،
ڌڻي برباد ڪر جلدي غريبن کي ستائن ٿا.
چوي ”شوڪت“ ڏسان تن کي سکر ۾ جيل ڪاٽن ٿا.
•