اڄوڪا وڏيرا
وڏيرن جو آهي اهو ئي اصول ، وڏيرپ عدالت سان آهي فضول.
وڏيرن جو هن ريت آهي چوڻ، شرافت سان آهي ڏکيو اڄ هلڻ،
غريبن سان همدرد ٿي جي رهون، وڏيرپ کان خارج ان دم ٿيون.
نه ڪوئي اسان کي وڏيرو سڏي وڃي آبرو مانُ عزت ڇڏي،
وڏيرا گهُرَن ٿا ته چوريون ٿين، گهڻو خوش ٿين ٿا جي ڌاڙا لڳن.
ته جيئن خلق تن جي سلامي ٿئي، ملي ڪن کان ڀونگو ته رشوت ڏئي،
اڙائن اهي وِيرُ جنهن سان رکن، ته جيئن راڄ وارا ان کان ڊڄن.
هجي تن جو هاري کڻي بيگناهه، نه پراواهه تن کي ڀلي ٿئي تباهه،
وڏيرا ائين رعب پنهنجو رکن، نه آڪڙ ڇڏن توڙي بک پيا مرن.
ٿين حاڪمن جا سلامي اهي، لقب لاءِ ڪن ٿا غلامي اِهي،
هِيرائنِ ٿا رشوت تي حاڪم اِهي انهن مان ڪڍن ٿا پنهنجا ڪم اِهي.
لقب خواهه لِيسنُ ائين ٿا وٺن، اها رقم سڀ راڄ مان ٿا ڪڍن،
ڏين حاڪمن کي اهي دعوتون، حقيقت ۾ آهن اهي رشوتون.
وڏيري جي هاريءَ کي حاڪم ڦري، وڏيرو انهيءَ جي نه ڳڻتي ڪري،
وڏيرو ان کان گھڻو خوش ٿئي، وڏيري کي جيڪو رشوت ڏئي.
وڏيرو جي رشوت وٺڻ تي هريو، گڏهه اوڏڪو پوک ۾ ڄڻ گهريو،
وڏيري کي نوڪر وڻي صاف ڄَٽُ، رکي ڀَڙوتَ جو سرٽيفڪيٽ.
وڏيرن جا افعال ڪهڙا چوان، انهن جا خيالات مان لکي ڇا لکان،
لکان ٿورو تفصيل ماڻهو ٻڌن ، وڏيرا به ان مان نصيحت وٺن.