وڏيرا ۽ سرڪار
رسائي ڪري ٿو جيڪو حاڪمن جي سدا، ڏئي وقت سِرِتن کي چندا وڏا.
وڏيرا ان طرح ٿيا معتبر، شرافت کان توڙي صفا بي خبر،
نمونو ڏسو پاڻ سرڪار جو، ٿئي سڏ وڏيرن کي درٻار جو.
بندوقن جا ليسن به انهن کي ملن، عملدار ڪرسي به تن کي ڏين،
سندن ڪي نه اخلاق جاچي ڏسن، نه پرڪار تن جا ڪنهن کان پڇن.
وڏيرو جڏهن اوج ۾ ٿو اچي، وڏيرپ سندس موج م ٿي اچي،
ته ان وقت چوري ڪرائي ته ڇا، يتيمن جا حق ڦٻائي ته ڇا.
اٻوجهن کي ناحق اڙائي ته ڇا، غريبن جو زالون کسائي ته ڇا،
ٿئي ڇا جي هاري رکي سخت تنگ، هميشه رکي راڄ وارن سان جنگ.
ٿئي ڇا جي ظالم ۽ زاني هجي، فسادن ۽ جهيڙن جو باني هجي،
مڃي ڪين توڙي خدا ۽ رسول مگر آهي سرڪار وٽ ته به قبول.
آفيسر جڏهن گشت تي هلن، نه حالات ملڪي به تن کان پڇن،
جن کي رڳو غرض پنهنجا چون، غريبن لاءِ ڪجهه به نه ڪڏهن ڪُڇن.
ائين ملڪ جو آهي خانو خراب، خدا شل انهن کان وٺي حق حساب.