• توهان جي به يادن تي پهرا لڳن ٿا
ستم ئِي ته آهي،
توها ن جِي به يادن تي پهرا لڳن ٿا،
اسان جي بدن ۾،
وسيل تُنهنجِي خوشبو،
هتي هي ته نادان کُرچي ڪڍن ٿا !
اسانجي ڳِچِيءَ ۾ وجهي هي ته ڪپڙو،
تتل ڌُوپ ۾ ۽ تتل ريت ۾،
اُگهاڙِيءَ پُٺِيءَ سان اسان کي ٿا گهيلين،
کڻيو سنگريزا،
هٿن ۾ هي ماڻهو،
سدائين اسانکي ٿا، ٽياس ٽنگائين،
سمُوريءَ وحشت جا بند ٽوڙي،
سدائين اسان کي ٿا گهاڻي پيڙهائين،
اسانجو ته ننڍپڻ امانت هو تُنهنجو،
اسان جي جوانِي ۾ تون پاڻ آهين،
اسان جي پوڙهپ ۾ پاڇو آ تُنهنجو ،
اسان ۾ وسين پاڻ ويٺو،
ڏسين پاڻ ويٺو،
ڪڏهن ڀِي نه ٿيندي ڪا تُنهنجي پُڄاڻي،
نه مُنهنجِي پُڄاڻِي،
پنهنجو پيار هوندو اول کان آخر،
ظاهر کان باطن ...!
اول کان آخر،
ظاهر کان باطن ..!
* * *