شاعري

توسان ڪهڙيون رِيسون

هي ڪتاب ”توسان ڪهڙيون ريسون“ نامياري شاعر، سنڌ سلامت جي سرواڻ، اسانجي محسن ۽ رهنما سائين نثار احمد ناز جي شاعريءَ جو پهريون ڪتاب آهي.
غزل هجي يا نظم يا وري وائي لفظن جي چونڊ ۽ پسمنظر سچ ته دل کي ڇهندڙ هوندو اٿس. هو لفظن جا انڊلٺي رنگ ميڙي ڪنهن سُندريءَ جي آنچل تي ستارن جيان ٽانڪيندي نظر ايندو آهي . سندس شاعريء ۾ مجازجورنگ به عيان هوندو آهي ۽ ايئن لڳندو آهي ڄڻ ناز اسان جي دلين مان گهمي ويو هجي. سندس شاعريء ۾ اوسيئڙو به آهي ته التجا به آهي، سندس شاعريء ۾ بيقراري به آهي ته انتظاري به آهي.
Title Cover of book توسان ڪهڙيون رِيسون

• موهن جي دڙي جي مان تاريخ بڻجِي.!

مشعلون بنائي پنهنجي آڱرين کي،
حَدِ ديوانگِي ڇُهڻ مان ٿو چاهيان،
پيل گَجُ بدن تي سنڌِي ڀرت وارو،
پيرن ۾ پاتل جُتي ٽونئر وارِي،
کنيل ڪَڇَ تي گهاگهر مٿي تي دِلو پڻ،
هلي ڊيل وانگر هُو لوڏا وڏا ڏئِي.
تنهن سنڌِي نياڻي جو اسڪيچ ٺاهي
ڪا تصوير سُهڻي،
مان آئل (Oil) سان پينٽي،
يا واٽر ڪلر ۾ بنائڻ ٿو چاهيان،
موهن جي دڙي جِي مان تاريخ بڻجِي،
تراشڻ ٿو چاهيان تنهن نچڻيءَ جي مورت،
جيڪا بُک ۾ بدحال وئشا بڻي آ،
تنهن معصوم مظلوم پڳلِيءَ جِي مورت،
ڀري ڇند وڌيا کي پنهنجي ڪلا ۾،
ستن سُورمين جا سُرَ سڀ آلاپي،
تنبوري جي تارن کي ڇيڙڻ ٿو چاهيان،
ڪبير جا دوها، ڀٽائيءَ جون وايون،
رمزون سچل جون سڄا راز کولي،
سامِي سڀن کي ٻُڌائڻ ٿو چاهيان،
تکو وقت تُنهنجي ته رفتار کان ،
اُڀ ۾ مان اُڏرِي امن جو پکيئڙو
چنبي بازَ کان ڀي،
ڇڏائڻ ٿو چاهيان،
وڃان ڇو مان چنڊ تي ۽ ڇا لئه ؟
سڄو چنڊ ڌرتِيءَ تي لاهڻ ٿو چاهيان،
۽ جُهريل آ جڳت ۾ جيڪو جيئڙو،
آٿت وڏِي تنهن کي ڏيارڻ ٿو چاهيان،
مان لُڙڪن جي لارُن جون تصويرون ميٽي،
خوشيون سڀ دنيا ۾،
ورهائڻ ٿو چاهيان،
وڏا سج وفا جا اُڀارڻ ٿو چاهيان،
نوان سج وفا جا اُڀارڻ ٿو چاهيان،
مشعلون بنائي پنهنجي آڱرين کي،
حدَِ ديوانگِي ڇُهڻ مان ٿو چاهيان.
ڇُهڻ مان ٿو چاهيان...!
ڇُهڻ مان ٿو چاهيان...!
ڇُهڻ مان ٿو چاهيان...!
* * *