• مِٺِي سنڌ
گهڙِيءَ هڪ جو ناهي آ صدين جو ناتو!
ٿِي پَسجي شفق ۾ تو جوڀن جي لالِي،
آهين سنڌ ماتا تون جڳ کان نرالِي،
توسان چنڊ چوڏهين جي جَلِوَنِ جو ناتو!
ڏيارِيءَ جي جهر مر ته ديپن جو ناتو!
قسم آبشارن جي جهرنن جو سانئڻ،
۽ نارين جِي چوڙين جي ڇن ڇن جو سانئڻ،
سدا ساهه توتان آ صدقن جو ناتو،
وچن سنڌڙي توسان آ وعدن جو ناتو!
گُلابن جيان تون سدائين ته مهڪين،
ازل کان ابد تائين جڳمڳ ٿِي جرڪين
جيئن سج سان سونن ته ڪرڻن جو ناتو،
تيئن ماءُ توسان آجيون جو ناتو!
سدا سنڌ ڪهاڻِي ٿي لکجين پنن تي،
سدا گيت بڻجي ٿي گونجين چپن تي،
ڳنڊيو ”ناز“ توسان آشعرن جو ناتو،
هي نغمن جو ناتو هي نظمن جو ناتو،
مِٺِي، سنڌ توسان آ جنمن جو ناتو،
گهڙيءَ هڪ جو ناهي آ صدين جو ناتو!
* * *