• رڳو دهشت سراپيل آهي
امن ۽ آشتي ڪٿي لوڪو،
مسجدن ، مندرن، ڪليسا، گُردوارن ۾،
هتي انسان نالي جو،
نه ڪوئِي ماڻهپو آهي،
رُڳو دهشت سراپيل آهي،
ڪبوتر جي ئي ڪُکِ ۾،
وڏو خنجر کُپيل آهي،
هتي اعتبار نالي جا،
جنازا روز کڄندا هِن،
۽ آپگهاتِي حملن جا ڌماڪا روز ٿيندا هِن،
هتي پوپٽ جي رنگن جُون نشانيون ،
ڪي رهيون ناهن،
پٽي پوپٽ جا ٻئي پرڙا،
هنڀوڇيون هاڻ هڻبيون هِن،
نه نانِيءَ جي ڪا آکاڻي،
نه نانِي ئي رهي آهي،
نه ڪاغذ جون هتي ڪشتيون،
بنائڻ ڪو الا ڄاڻي،
نه مينهن جي مِٺِي دلڪش،
ڪا مُند رهِي آهي،
وفا جو ڪنڌ ڪپيل آهي،
حيا جي ڪرنگهي جو ،
هڏو ڏس ڀڳل آهي،
هر ڪو لهجا وڃائي ويٺو آ،
دلبريءَ ۽ عاشقيءَ جا،
سُندر سپنا وڃائي ويٺو آ،
ڪٿي ڀِي هنج رهيا ناهِن،
رڳو ڪانگن جي ڪان ڪان جِي ،
وڏي ٻيگِهي متل آهي،
مُنهنجي صوفين جي هن ڌرتِيءَ تي،
الا پاپي وڌِي ويا هِن
ڏسو شيطان پيو شرمائي،
بُجا بدذوق پاپين کي،
ڏيون يارو اچو هاڻي،
نئين ڪنهن انقلاب جا
هڻون نعرا اچو هاڻي،
اسان جا هٿ وڍيل ناهِن، اسانجا چپ سُبيل ناهن...!
* * *