• ڪجهه ٻُڌو
مان سڙان سنڌ پئي، سِينڌ کان اڄ سِڌو !
ڪِيڪَ ڪيٽي بندر جا ڪئِي مُون ٻُڌي،
دُوڙ مهراڻ مان جا اُڏي مون ڏٺِي،
ڏاند گهاڻي جيان اک نه کوپا وجهو،
۽ ڪنن مان ڪپهه جا به ٻُوڙا ڪڍو !
هُوءَ نه ڪارِي هُئِي پر دُلارِي ڪُٺِي،
ڀاوَ ماري وِڌِي ڀيڻ هڪڙِي مِٺِي،
ڪِيسُ ڏاڍو ٿيو ڪم وِيو ٿِي ڪُڌو،
ڪو تڏو ڀيڻ لئه ڪنهن نه رُوئِي وڌو!
خُود ڪُشِي آ بڻي هت ته پاڳل پڻي،
موت آهي ٿڪو روز لاشا کڻي،
ڪير چاڙهي ڪُنِي هت نه ڳُندڻ لپو،
هر زُبان گُنگ آ، آ چپن تي ٺپو !
هو هزارين سرن جو ته قاتل هتي
واڳ مُنهنجي الاڙي ٿو مُرڪي وٺي،
واڇ ٽيڙي وڏيرو، صدين کان ڪَسو،
رسم جاري اڃا ميرِ جعفر ڏسو!
”ناز“ چرين جيان هر گِهٽيءَ گام تي،
خوب کاڌا پٿر ڀِي کِلي جام ٿي
لفظ سنڌ سنڌ ڪري هُو ته رت مان رتو،
ڪاڻ مون لئه جيئو ڪاڻ مون لئه ڪُٺو!
ڪُجهه ٻُڌو ڪُجهه ٻُڌو ڪُجهه ته مُنهنجِي ٻُڌو
مان سڙان سنڌ پئي سِينڌ کان اڄ سڌو!
* * *