ناول
عشق نه آهي راند، ته ڪي ڪَنسِ ڳَڀرُو،
جِيءَ جُسي ۽ جانِ جِي، ڀڃي جو هيڪاندِ،
سِسِي نيزي پاندِ، اُڇلِ ته اَڌ ٿئي.
(سر يمن ڪلياڻ، ۱۹-۶)
ڏکن پٺيان سک - ٽهلرام آسودو مل
ڏکن پٺيان سُک، سِگها ٿيندئي سَسئي،
پيرمَ ڇڏج پرينءَ جو، توڻي لُڪون لَکَ
ڏورِج پاسي ڏکَ، ته پَوي ٻاجھ ٻروچ کي.
(سر حسيني، ۱۲-۳)
عشق ناهي راند - گوبند مالهي
عشق نه آهي راند، ته ڪي ڪَنس ڳَڀرُو،
جِيءَ جُسي ۽ جانِ جِي، ڀڃي جو هيڪاندِ
سِسِي نيزي پاندِ، اُڇلِ ته اَڌ ٿئي.
(سر يمن ڪلياڻ، ۱۹-۶)
ديسي سيڻ ڪِجنَ - گوبند مالهي
ديسي سيڻَ ڪِجَن، پَرَديسي ڪَهڙا پِرين؟
لَڏيو لاڏُوڻا ڪَيو، پَنهنجي ديس وَڃَنِ،
پُڄاڻا پِرِيَنِ، ڪَجي بَسِ ڀَنڀورَ کان.
(سر ديسي، ۱۲-۱)
سوري آھ سينگار - ڊاڪٽر عبدالجبار جوڻيجو
سُوري آھ سينگارُ، اَڳهِين عاشِقَنِ جو،
مُڙَڻُ، موَٽُڻ ميهَڻو، ٿيا نِظاري نِروارُ،
ڪُسڻَ جو قَرارُ، اصل عاشقن کي.
(سر ڪلياڻ، ۵-۲)
سوريءَ جَنين سيج - منصور ويراڳي
اَنڌا اُونڌا ويڄَ! کَلَ ڪُڄاڙيا کانيين؟
اسان ڏُکي ڏِيلَ ۾، تون پيارين پيڄَ!
سوريءَ جَنِين سيڄَ، مرڻ تَن مُشاهِدو
(سر ڪلياڻ، ۲-۲)
رُنم رَتُ ڦڙا - بادام ناتوان
لَڪِيُون! آن ڀَرِ لِکَ، ڪِي ڪوهيارا ورميا؟
جِنِين سَنديءَ سِڪَ، رُنَمِ راتِ رَتَ ڦُڙا.
(سر حسيني، ۴-۱۱)
پڙاڏو سو ئي سڏ - سراج الحق ميمڻ
پڙاڏو سو سَڏُ، وَرُ وائيءَ جو جي لَهِين،
هُئا اَڳِهِين گَڏُ، ٻُڌَڻَ ۾ ٻه ٿيا.
(سر ڪلياڻ، ۲۲-۱)
مَرڻ مُون سين آءُ - سراج الحق ميمڻ
تو سَڱَ، ساهَ! گهڻن سين، جِئَڻَ! گوشي جاءُ،
مَرَڻُ! مُون سين آءُ، ته پٺيءَ تو پنڌُ ڪَرِيان.
(سر معذوري، ۱۰-۴)
کاهوڙي کجن - ڄام ساقي
کاهوڙي کِجَنِ، پَسِيو پورِهيَتَ ويسَرا،
ڏوٿِيَڙا ڏُورِ ويا، رُڃُنِ مَنجھ رَهَنِ،
ڪامُلِ آهي تَنِ، مُون پِرِيان جي ڳالهَڙي.
(سر کاهوڙي، ۱۰-۱)
هڪ سسئي سؤ سور - سندري اُتم چنداڻي
پاڙي ناهِ پَروُڙَ، ته ڪا راتِ رَنجائي گُذِري،
ٻانڀَڻِ ٻَروچَنِ جي، گهائي وِڌي گُهورَ،
هِڪَ سَسُئي ٻِئا سُورَ، ويا پِٽِيندا پاڻَ ۾.
(سر حسيني، ۱۰-۹، رسالو ڊاڪٽر گربخشاڻي)
حياتي هو تن ري - ڪلا پرڪاش
تَنَ طبيب نه تُون، سُڌِ نه لهين سُورَ جي،
سانڍَ پنهنجا ڊَڀَڙا، کَڏُ کڻي ۾ ڀُون،
ڪانَ گُهرجي مُون، حياتي هوتَنِ ري.
(سر يمن ڪلياڻ، ۱-۲)
سُورَن سانڍِياس - فضل احمد بچاڻي
سُورَنِ سانڍِياس، پُورَن پالي آهِيان،
سُکَنِ جي، سَيدُ چي، پُکي نه پِياس،
جيڪُسِ آئون هُياس، گُري گُوندَرَ وَلِ جي.
(سر حسيني، ۱۶-۱۰)
پِريَن پَڳَھ ڇوڙِيا - شهيد الله نصر / غلام نبي ناشاد
مون اُڀي تَــڙَ پاسِ، پِريَنِ پَڳَــھ ڇوڙِيا،
هو اَلله هارَ اُهِريا، آئُون دَمِ دَمِ دُعا ڪَندياس،
آهَ نه لاهِيندياسِ، موٽي ايندا مان ڳَري
(سر سامونڊي، ۷-۳)
وساريان نه وسرن – عمرالدين بيدار
چيتارِيان چُڻُڪَڻِ، وساريان نه وِسَرن،
ويروتار ڏُکَن، سَڄَڻَ ڀڳي هَڏَ جِيئن.
(سر رپ، ۲۷-۱)
موٽي ماڳ نه آئيا - لعل بخش جهرڪائي
اُونهي ۾ اوهري، جڏهن ويا جي،
موٽي ماڳ نه آئِيا، ماءِ! سامُونڊي سي،
کارو تنِين کي، جيڪُسِ وَهُ وري ويو!
(سر سامونڊي، ۱۲-۱)