ڏئي هٿ هٿن ۾ جُڙيا سلسلي ۾،
سنڌين جون قطارون ڏسو هر ضلعي ۾.
ڪراچيءَ کان ڪشمور زنجير بڻيل،
نه تر جي وٿي آ سڄي فاصلي ۾.
سنڌي عيد سمجهي قومي ڪاڄ سمجهي،
اچي سي مليا قرب جي قافلي ۾.
سگهڙ مچ ڪچهريون وڏا ميڙ ريليون،
خوشيون ناچ نعرا وڏي ولولي ۾.
سنڌي ٽوپي اجرڪ وڻي ويس سهڻو،
عجب لوڏ وهوا سنڌي لاڏلي ۾.
نسل رنگ مذهب، مليا ايڪتا ۾،
ساڳيو جوش جذبو علي جوڳلي ۾.
نه ٻولي ثقافت نه ڌرتي جدا آ،
نه ئي فرق آ ليگلي پيپلي ۾.
نه پنهنجي ثقافت مٿان وار سهندا،
ستل شينهن جاڳيا گدڙ ٿرٿلي ۾.
سنڌي قوم جي هي جياپي جو ڪارڻ،
ويهن ماٺ ڪيئن ٿي انهي معاملي ۾.
وڻي واهه منظر، اهو ايڪتا جو،
سڄي سنڌ “خاطي” جيئي حوصلي ۾.