سنڌڙي منهنجي آ سورن ۾،
پوءِ ڪيئن رهان مان سرورن ۾.
بد امنيءَ جي وڏي ٻوڏ هتي،
رڳو ڌارين جي آ لوڌ هتي،
۽ ويرين جي ناهي کوٽ هتي،
پيا ٻيڻ وڌن هر طورن ۾.
هت ناحق نياڻيون روز ڪُسن،
سي کيرُ اڇيون هت ڪاريون ٿين،
معصوم عمر پيڙجن ۽ سڙن،
رسمن جي گهاڻي تنورن ۾.
سنڌ امڙ سان ٿا ڪِيسَ ٿين،
ٿا سنڌي سڪونَ جي لاءِ سڪن،
ڀري لوڻ لپون ٿا غير وجهن،
سنڌين جي ڦٽن ناسورن ۾.
ڍل، بجليءَ جا بل ٻيڻ مٿي،
بينڪن جي وياج ۽ قرض ڪري،
ڪاهيو ٿي گهرن ۾ پوليس پوي،
ڇا حال سنڌي مجبورن ۾.
جيڪي ووٽ وٺي چونڊيا چڱا،
شيطان سي سنڌ جا ويري وڏا،
سنڌ ڏاڍا گهڻا نقصان سٺا،
تن اڳواڻن جي قصورن ۾.
سنڌڙيءَ جي حقن تي ڌاڙا هڻي،
ناڻي سان گڏ ويو پاڻي کڻي،
ٿيو سڀ شيءِ جو پنجاب ڌڻي،
ڇو قانونن دستورن ۾.
او پٽڙا جاڳي ڪيو سختي،
سنڌ واڳن گهيري آ ورتي،
ڳڙڪائڻ گهرن ٿا هيءَ ڌرتي،
آ حيوانن جي سا گُهورن ۾.
هن ڌرتيءَ جون اڇنگارون ٻڌي،
هن ٻوليءَ جون ڪوڪارون ٻڌي،
آئي سجاڳي پڪارون ٻڌي،
آ ماروئڙن مزدورن ۾.
خاطي سور نه رهندا ساڳيا،
نيٺ نعرا هڻي سنڌي جاڳيا،
ڦورن کي پڳا اجهي ڀونءِ ڀاڳيا،
نئون جذبو آهي سمورن ۾.