مٽي سنڌ جي چپن چائين، ڳچيءَ ۾ ڳاڙها گل پائين،
رڳو سنڌ جو ئي سڏرائين، ڳچيءَ ۾ ڳاڙها گل پائين.
پنهنجي غيرت مڃيندي ڇا؟ سنڌ جي سينڌ ميري ٿئي!
پنهنجي سنڌڙي جي سنبرائين، ڳچيءَ ۾ ڳاڙها گل پائين.
حڪمرانن وزيرن وٽ، عملدارن اميرن وٽ،
حق سنڌ جا جي مڃرائين، ڳچيءَ ۾ ڳاڙها گل پائين.
اڄوڪي سنڌ جي حالت، انڌا ٻوڙا نه ڄاڻن ٿا،
پڄائين دانهن تن تائين، ڳچيءَ ۾ ڳاڙها گل پائين.
مڇن ۽ مانگرن واڳن، وڪوڙي هر طرف سنڌڙي،
سا واڳن کان جي ڇڏرائين، ڳچيءَ ۾ ڳاڙها گل پائين.
ڪنو پاڻي، صحت ناهي، ڪٿي تعليم سنڌڙيءَ جي،
مسئلا حل ڪرين سائين، ڳچيءَ ۾ ڳاڙها گل پائين.
دکي ڌرتي، دکيا مارو، لڱين ليڙون، بکيا مارو،
اهي روئندڙ جي مرڪائين، ڳچيءَ ۾ ڳاڙها گل پائين.
سنڌو وارِي، اڃارو ٿر، ڊنل چهرا، رتو رت گهر،
اهي منظر جي مَٽرائين، ڳچيءَ ۾ ڳاڙها گل پائين.
مسيتون مدرسا ڀل تون پڪا ٺهراءِ پر ڀائو!
ٽٽل دليون جي ٺهرائين، ڳچيءَ ۾ ڳاڙها گل پائين.
سچو منصف تڏهن سڏبين، جڏهن انصاف آڻيندين،
رُٺل ڀائر جي پرچائين، ڳچيءَ ۾ ڳاڙها گل پائين.
مٺيون سڀ مائرون خاطي، سڀن جي ماءُ آ سنڌڙي،
مٺي جيجل، مٺي ڀائين، ڳچيءَ ۾ ڳاڙها گل پائين.
اگر هيرو ٿيڻ چاهين ته خدمتگار ٿي خاطي،
مٺا مارو جي ڳل لائين، ڳچيءَ ۾ ڳاڙها گل پائين.