بستِي بستيءَ تي لڙڪ هاريم گهڻا،
رستِي رستيءَ تي لڙڪ هاريم گهڻا.
ڪنهن چمين سان چميا، ڪنهن نه دامن اگهيا،
ٺوٺ ڌرتيءَ تي لڙڪ هاريم گهڻا.
مَن ملڻ ٿيو پري ، پر ڏسڻ ئي منع،
ايڏي سختيءَ تي لڙڪ هاريم گھڻا.
جن کي چاهيو اسان تن ٻين کي گھريو،
ريت اُبتيءَ تي لڙڪ هاريم گھڻا.
هر اسان جي خوشي غير جي گود ۾،
پنهنجي غلطيءَ تي لڙڪ هاريم گھڻا.
علمي ادبي ادارا تباهي ڪنڌيءَ،
قومي پستيءَ تي لڙڪ هاريم گھڻا.
پارٽي ، قوم ، تنظيم اڳواڻ جي،
خود پرستيءَ تي لڙڪ هاريم گھڻا.
ديس جي موهه سان ڀيٽ “خاطي” ڪري!؟
اهڙي سرتيءَ تي لڙڪ هاريم گھڻا.