شاعري

ڪنول جھڙي ڪومل سنڌ

خان محمد ”خاطي“ ڪيريو ڌرتيءَ ۽ ڌرتيءَ واسين جي دردن جو امين آھي، جنھن ھن مختصر مجموعي ۾ اھڙا عڪس پَسايا آھن، جنھن ۾ خاطي سنڌ جي نج پج پيڙا اوريل آھي. ھن مجموعي ۾ خاطي پنھنجي نيڻڻ ۾ سانڍيل خوابن جي ساڀيان لاءِ سنڌ کي جيئم جي خوابن، مقدس ڪتابن، محبوبن جي حجابن، رابيلن ۽ گلابن، صوفين جي سبقن، امڙ جي پويتر اکين ۽ لُڙڪن، رنگين روشنين، چنڊ تارن، لطيف جي سُر سارنگ، صبح ۽ چانڊوڪيءَ، دل ۽ ململ، سنڌوءَ جي جَل ۾ ڌوتل پوتل اجريل ۽ ڪنول جي روپن ۾ سنڌ کي پَسڻ جي خواھش رکي ٿو. خاطيءَ جي شاعراڻي فن ۾ نڪور ۽ نوان تجربا آھن.  

Title Cover of book ڪنول جھڙي ڪومل سنڌ

بستِي بستيءَ تي لڙڪ هاريم گهڻا،

بستِي بستيءَ تي لڙڪ هاريم گهڻا،
رستِي رستيءَ تي لڙڪ هاريم گهڻا.

ڪنهن چمين سان چميا، ڪنهن نه دامن اگهيا،
ٺوٺ ڌرتيءَ تي لڙڪ هاريم گهڻا.

مَن ملڻ ٿيو پري ، پر ڏسڻ ئي منع،
ايڏي سختيءَ تي لڙڪ هاريم گھڻا.

جن کي چاهيو اسان تن ٻين کي گھريو،
ريت اُبتيءَ تي لڙڪ هاريم گھڻا.

هر اسان جي خوشي غير جي گود ۾،
پنهنجي غلطيءَ تي لڙڪ هاريم گھڻا.

علمي ادبي ادارا تباهي ڪنڌيءَ،
قومي پستيءَ تي لڙڪ هاريم گھڻا.

پارٽي ، قوم ، تنظيم اڳواڻ جي،
خود پرستيءَ تي لڙڪ هاريم گھڻا.

ديس جي موهه سان ڀيٽ “خاطي” ڪري!؟
اهڙي سرتيءَ تي لڙڪ هاريم گھڻا.