ڀاڙيا ڀڄڻ جي ڪر تون، ڀوتار، ايڪتا ٿئي!
هِي سمجهه موت تولئه، مُردار، ايڪتا ٿئي.
کيڙي جو کائي سوئي، سڏ جو پڙاڏو گونجيو،
صوفي شهيد واري، گونجارَ، ايڪتا ٿئي.
مرسون نه سنڌ ڏيسون، سر ساهه گهوري ويندس،
هوشوءَ شينهن واري، للڪارَ، ايڪتا ٿئي!
سورهيُه ۽ دارُ مرڪيا، گهرجي وطن، ڪفن يا،
تجديد نعري تنهن جِي، ٻيهارَ، ايڪتا ٿئي.
“آڏو ٽَڪرَ ٽري وڃ”، “سوريءَ سڏ ٿيو آ”،
ڀٽ جي ڪويءَ جا سي، اشعارَ، ايڪتا ٿئي.
آ ڏاڍ تنهنجو جهڪڻو، جنهن ڪنڌ ۾ ڪِلي ٿئي،
تنهن ڪنڌ کي ڪپڻ لئه، تلوارَ، ايڪتا ٿئي.
سنبري اچڻ سنڌين جو، مقتل ڏي ڊوڙ ڀانئج،
مينديءَ جِي سا رت ۾، مهڪارَ، ايڪتا ٿئي.
هڪ ٿِي ويا هِي هيڻا، ڏاٽا ڪهاڙيون ڏس،
هٿ ڪونه ايندءِ تنهنجا، هٿيارَ، ايڪتا ٿئي.
ريليون مشاعرا مَچَ، قومي ٻڌيءَ جا منظرَ،
“خاطي” سي عشق جا سڀ، اظهارَ، ايڪتا ٿئي.