(خ)
ميزبان جي بيٺلائپ يا آسودگي، سندس مانيءَ مان ئي معلوم ٿيندي آهي.
چون ٿا ته خان خانان بيرم خان (جيڪو اڪبر بادشاهه جو استاد ۽ سنڀاليندڙ هو)، ڏاڍو مهمان نواز هو. هر مهمان کي، مانيءَ ۾ مُهرون به گڏائي ڏيندو هو. انهيءَ ڪري هر مهمان جي واتان، اها ئي وائي نڪرندي هئي ته “جڏهن سَچو پَچو خان (خان خانانا) آهي، تڏهن ته مهمانن کي مانيءَ سان مُهرون به ڏئي ٿو.” پوءِ هر زبان تي اهو مثال هوندو هو ته، “خانان جي خاني، مانيءَ مان معلوم”، جنهن تان هينئر مروج ٿي ويو آهي: خانن جي خاني، مانيءَ مان معلوم.