جپاني شاعري
ناني ني تانو ايمو
اسان ڊوراڪي
ڪوگي يوڪي فوني نو
تو نو شيرا نامي.
ڇا سان ڀيٽيان
ھن دنيا کي؟
سمنڊ جي ان اڇي گجيءَ سان!!
جيڪا جهاز، ھلندي وقت، پٺيان ڇڏيندو آ...
صبح ٽاڻي.
(مان سيئي ٻائو 720ع)
سفر ۾ آھيان مان پر
رات ٿيندي ئي ٻاريان ڪو ڏيئو
نہ تہ اوندھ ۾ منھنجي محبوبا جي،
ساڙي رکندي تپش مون کي.
(اوتامارو: نائين صديءَ جو شاعر)
يومي يو ڀومي
ڪو اِشي ڪي ھتو ني
آئي مي سونا
سامي تي نو نوچي وا
وابي شي ڪاريڪبري.
خوابو، ٻڌو، منھنجا خوابو!
ان مھل مون سان نہ ملايو،
ان ماڻھوءَ سان جنھن سان پيار اٿم
جنھن وقت اک کلڻ واري اٿم
ڇو جو پوءِ ماري ٿو
مونکي احساس اڪيلائيءَ جو.
(ايگيو ٻائو)
آئون تہ لڪايان ان کي پر...
منھنجي اکين مان آ ظاهر ظهور
اھڙو ئي آ پيار منھنجو تو لاءِ
ماڻھو مون کان ڪن ٿا اھو ئي سوال
آھين وڃايل ڪھڙي سوچ ۾؟
(ڪاني موري — ڏھين صديءَ جو شاعر)
ھڪ جپاني شاھي خاندان جي عورت اڪازومي ايمون، شعر 1086ع جو، ڪتاب گوشو اشو تان ورتل
يا سورا وا دي
نينا ماشي مونو وو
سايو فڪيتي
ڪاتا بوڪر مادي نو
تسڪو ڪي وو مشي ڪانا
مون اجايو ويھي تنھنجو انتظار ڪيو
ان کان تہ بھتر ھو
سمھي رھان ھا ۽ توکي ڏسان ھا خواب ۾،
مون اجايو سڄي رات ضايع ڪري ڇڏي
چنڊ کي چڙھندو ۽ لھندو ڏسي
بي ڊپو ڪري ڇڏيو آ اھڙو تنھنجي عشق
ختم ڪري ڇڏيو حجاب جو ھو ماڻھن سان
اھا بہ ھڪ مون جھڙي عاشق جي آ عزت
جي کڻي تنھنجي ميلاپ جي قيمت آ موت
”ھڪڙي ماڻھوءَ جو زيان ڪو خاص زيان ناھ.“
(ناري ھيرا 823 - 880)
مرڻ وقت ھڪ شاعره جو پنھنجي محبوب ڏي پيغام:
ارازا را مو
ڪولو يو نو ھوڪا نو
او مو ئي دي
ايما ھتو تابي نو
او ڪوتو مو گانا،
ٿوري دير کان پوءِ آئون مري وينديس
آخري نشاني خاطر،
جيڪا ھن دنيا مان آئون کڻڻ چاھيان ٿي،
جنھن لاءِ آئون سڪي رھي آھيان...
اھو آھي تنھن ديدار.
(عزومي شيڪيبو)
ڪڏھن ھو منھنجي وھم گمان ۾؟
تہ آئون وري ھتان لنگهندس
ھڪ پوڙھي ماڻھوءَ جي روپ ۾!!
(سائي گيو: 1118ع - 1190ع)
تون اچي موٽي نہ وڃين شايد
يا آئون توڏي نہ ھليو اچان،
انھيء ڪشمڪش ۾
مون رات در کي ڪلف بہ نہ ڏنو.
(شاعر جي خبر ناھي)
جيڪڏھن مونکي خبر ھجي ھا تہ ٻڍاپو ايندو
در پنھنجو بند ڪري ڏيان ھا کيس جواب
تہ گهر جو مالڪ اندر ڪونهي
۽ ڪري ڇڏيان ھا کيس اتان ئي واپس.
(شاعر جي خبر ناھي)
پنھنجن ڳوڙھن کي ڪاش ڪنھن ڌاڳي ۾ پُوئي
تنھنجي ڳچيءَ جو جيڪر ھار ٺاھي سگهان.
(ھوري گوچي 1892ع)
ڇانھينء جي پوک ۾
لومڙ مليو چور کي.
(تائي گي: 1709ع - 1771ع)
تا نو شي ني وا
سوزو رو يومي يوڪو
ڪاڪي نو ناڪا ني
واري تو ھتو شڪي
ھتو وو مشي تو ڪي.
اھا مزي جي ڳالھه
پڙھندي جڏھن ڪنھن ڪتاب ۾
اتفاق سان مليو وڃي ڪو ڪردار
آھي جو ھوبھو مون جهڙو.
(شاعر جي خبر ناھي)
پڇي ڪوئي تہ ڇا ٿيو ’سوڪان‘ کي؟ چئجوس:
ويو آهي ٻئي جهان ۾ ڪنھن ڪم سان.
(سوڪان: 1458ع - 1546ع)
پنھنجي چھنب رکي پنھنجي ڇاتيءَ تي
ڏس روئي ويٺو پکي پاڻيءَ جو.
(گينڪو:1857ع ۾ ڄائو)
مختلف جپاني شعرن جون ڪجهہ سٽون
• ڌڙڪي پئي ائين منھنجي دل
ڄڻ کائي جهاز لوڏا سمنڊ ۾
• نہ ڪنديسانءِ محبت جي قيد مان آزاد
• اھي ڌاريا وڃي ٿيا، ھئا جي ويجها عزيز.
منھنجا ويجها مائٽ، ويا ڇڏي مونکي.
• چانڊوڪي ڪري ٿي بحث
اسان جي پاڇن سان.
• آھي ھن ئي شھر ۾،
پر منھنجي دنيا آ مون کان پري.
• نڪتو آ چنڊ پر
آھي ڪنھن شيءِ جي اڃا کوٽ.
• ھاڻي تو وٽ ڪجهہ رھيو ناھي
مون کي چوڻ واسطي.
• عشق منھنجو
مري ٿئي ٿو وري جيئرو.
• آئون نہ وساريندس عمر سڄي توکي
پر ھڪ ڏينھن تون وساري ڇڏيندينء مون کي.
• ھڪ بھار جي شام جي گهڙي
۽ ٽُڪر ھزار سون جا
تور ٻنھي کي کڻي
پر ڇا گهڙي بھار جي شام جي!