عورت، مرد صدين کان
”مان ايترو وقت ھن پيٽ جي بک لاءِ لوڙيندو رھيو آھيان...“ مون ٿڪيل لھجي ۾ چيو.
ھن ڏور آسمان ڏانھن تڪيندي چيو ”مان پاڻ سان گڏ مُوھہ ۽ چاھہ کڻي وَيَس ... پر ماڻھو... منھنجي ٻن ڄنگهن ۾ موھہ ڳوليندا رھيا“
ھن جي لھجي ۾ نفرت ھئي.
صديءَ جي خاموشيءَ کان پوءِ ھن چيو ”مان ھلان ٿي... وري ملنداسين ٻئي جنم ۾...“
”ھا...“ مون بہ اٿندي چيو.
”دعا ڪجانءِ ٻئي جنم ۾ مونکي پيٽ نہ ھجي ۽ تنھنجو مُوھہ، چاھہ تنھنجي اکين ۾ ڏسجي... ڄنگهن ۾ نھ“
...*...