دلين ۾ نفرتون آهن
بظاهر الفتون آهن
اندر جون موسمون پن ڇڻ
ته ڪهڙيون رونقون آهن
پيو ٿو چهرا بدلائي
وڌي ويون حيرتون آهن
محبت ٿي وڃي حاصل
اندر ۾ حسرتون آهن
هنيائين ڪُکِ ۾ خنجر
چيائين حجتون آهن
ڀلي ڪچليو، ڏيڻ خوشبو
گلن جون عادتون آهن
شاعري
پيار جي پهرين بارش
ڪتاب “پيار جي پهرين بارش” لاڙڪاڻي سان تعلق رکندڙ بهترين شاعر، ڪهاڻيڪار ۽ مضمون نگار رضوان گُل جي شاعريءَ تي مشتمل آهي.
- 4.5/5.0
- 2529
- 830
- آخري ڀيرو اپڊيٽ ٿيو:
- رضوان گل
- ڇاپو پھريون
بٽڻن کي دٻائيندي فونٽ سائيز مٽايو
- سنڌ سلامت پاران
- ارپنا
- پيار جو پهريون اظهار (پبلشر نوٽ) ـــ رياضت ٻرڙو
- گل بڻجي پئو خار ڇو ٿا ٿيو (مهاڳ) ــــ سعيد ميمڻ
- شاعري ئي رضوان جي بنيادي سڃاڻپ آهي ـــ ساجد سنڌي
- هي شعر منهنجي اندر جا اڌما (شاعر پاران)
- غزل
- اسان کي هئي سا وڻي ڇوڪري
- ڳوڙها ڳاڙي ٿڪي آ تنهائي
- هڪ ٿيو پاڻ ۾، ڌار ڇو ٿا ٿيو!
- دلين ۾ نفرتون آهن
- عشق جي امتحان ۾ آهيون،
- اسان کي ياد آيون هن هوائون ڄامشوري جون
- اوهان کان ڪڏهن دل پري ڪونه ٿي
- آءُ ويجھو ته يار بارش ۾
- ڪائي محفل ته هاڻي مچي ڪونه ٿي
- منهنجو دشمن سمورو شهر ٿي ويو
- پاڻ کي اوترو ئي ٺاهيندين
- عقل جي واٽ تان ڀليو ناهي
- موڪلايئي ته لڙڪن جون لارون هيون
- خواهشون ئي سموريون کڻي تون وئينءَ
- هت اهڙو ڪو سنسار هجي
- پيار منهنجو نه ڪو سراب آهي
- وقت پيو ٿو وار ڪري
- ڪنهن کي آٿت ڏين ٿا روئارن به ٿا
- ڏينهن آهي ته رات ڳولهين ٿو
- ٿو ملي اندر ۾ ڪو پٿر رکي
- سادگيءَ ۾ دغائون مليون
- من کي جنهن جي تات رهي آ
- پاڻ ڪيڏو پري جمالن کان
- ڄامشوري جا ڏينهن ۽ راتيون
- تنهنجو ناهي ڪوئي جواب پرين
- هي سرُ اڏيءَ تي ڌرڻ ٿي چاهيو
- ڪري اسان کان ويو ڌار رستو،
- هر موڙ تي آ ماري
- خسيس ٿي ويا، مهانَ آهن
- ڪيڏا جھور ويا ٿي پوڙها
- سياري جون راتيون آهن
- نيري نيري آ جيڪا ندي ٿا ڏسون
- هاڻي وڇڙين! ته پوءِ مري ويندو
- هوءَ ڪيڏي پَڪي ٿي وئي
- سفر زندگيءَ جي نهوڙي وڌو
- تنهنجي گھور جي آس اکين ۾
- ايئن مون کي نه گھاءِ رستن تي
- مرڪي ڏسنديٖ هوءَ، ڪجهه شرمائي پئي
- ها مزو آ چاههَ ۾
- ها هوءَ شرمائي پئي
- ڪٿي اسان جا پرين آسرا پليل آهن،
- آزاد نظم
- بدلجي وئي آن ..
- وقت واريءَ جيان...
- ماڻهپو ۽ محبت
- وڇوڙا، جدايون ۽ تنهائيون
- يادون
- خواهشون
- ٽهڪ ۽ سڏڪا
- اظهار
- ڊسمبر
- پوپٽ ۽ ڇوڪريون
- اداسي ڇائنجي وئي آ
- تون منهنجي آن...
- نثري نظم
- برف باري
- چنڊ ۽ تون
- عشق جو اظهار!
- رانديڪا
- آخري ڏينهن!
- خزائن جي موسم
- ڪمال!
- چنچل ڇوڪريون
- چوڏهين جو چنڊ
- ڪوڙي شانتي
- منظر
- تنهنجا ٽهڪ
- وڇوڙا
- تنهنجي وئي کان پوءِ
- زندگي
- شاعري
- خواب
- سفر
- ممڪن ڪٿي آ
- پنبڻيون
- روح جا رشتا
- ٿر جي ڌرتيءَ تي...
- دل جون اکيون
- ڪاري لباس ۾
- برسات وسڻ کان پوءِ
- نالي جي ريکا
- سالگرهه
- اکر پڇن ٿا ..
- وساري نه سگھندينءَ!
- خوشبو
- موت
- اميدون
- اها شام
- ياد اٿئي !
- هائيڪا
- هائيڪا
- وايون
- منهنجا ڍولا يار
- ويجھو ته اچ پرين!
- هڪڙي پياري ڇوڪري
- چنڊ ته روئي ٿو!
- ٿر وسي پيو آ
- اڙي ڄامشورا اڙي ڄامشورا!
- پوپٽ اڏرن ٿا
- چوڙيون ڇڻڪن ٿيون
- ميندي ٿيون لائن
- مزو آ چاهه ۾ جاني
- نيڻن ۾ پاڻي
- تروينيون
- تروينيون
- شاعر جي باري ۾ تاثرات
- شاعر جي باري ۾ تاثرات
بظاهر الفتون آهن
اندر جون موسمون پن ڇڻ
ته ڪهڙيون رونقون آهن
پيو ٿو چهرا بدلائي
وڌي ويون حيرتون آهن
محبت ٿي وڃي حاصل
اندر ۾ حسرتون آهن
هنيائين ڪُکِ ۾ خنجر
چيائين حجتون آهن
ڀلي ڪچليو، ڏيڻ خوشبو
گلن جون عادتون آهن