هائيڪا
پياس هئس ڏاڍي
ٻڪ جھليا صحرا
•
سيءَ جي آ لهر
ڏڪڻي جسمن ۾ وڌي
رات پويان پهر
•
رستا ڪشادا
يونيورسٽيءَ جي روڊ تي
جوڙا هن پيادا
•
چوڌاري ڪڪر
ڏسي ٿر مٿان
هارين ڪاهيا هرَ
•
آس جا ڳوڙها وهيا
سچ سوليءَ تي چڙهيو
ٽياس جا ڳوڙها وهيا
•
ٻوڏ وئي ٻوڙي
نياڻين ڏاج سميت
سڀ ڪجهه وئي لوڙهي
•
مُرڪي ڏٺائون
اکين ئي اکين ۾
نياپا مڪائون
•
ڪويل جي ڪوڪو
مند ملهاري آ
ڳيري جي هو هو
•
درد ڪهاڻي آ
روئندڙ ڇوڪريءَ جي
پيار پڄاڻي آ
•
پياس وڌي وئي آ
دل ٿي چئي بڻجي وڃي
درياهه هي صحرا
•
ميلا مچن ٿا
وسڪاري کانپوءِ سڀ
ٿر ڏي اچن ٿا
•
سياري جي رات
ڪلُ ٻري ٿو ڪمري ۾
۽ چوڌاري سانت
•
امن ڪٿان ڳولهيون
هر پاسي آهن رڳو
بم، بڙڇيون، گوليون
•
ڪينجھر ڪناري
ٿڪي پيس تنهنجون
راهون نهاري
•
ميندي لائن ٿيون
سرتيون تنهنجي چؤطرف
لاڏا ڳائن ٿيون
•
تنهنجي ڳل جو تِرُ
هر هر گھوريان ٿو پيو
ان مٿان مان سِرُ
•
چوڙين جو آواز
ناريءَ کي آ پنهنجي
سُندرتا تي ناز
•
ڪارونجھر جي ڪورَ
سهڻا کنڀ کنڊيڙي
ڪيئن نچن ٿا مورَ
•
اکين ۾ ڳوڙها
پُٽن گھر بدر ڪيو
روئن ٻه پوڙها
•
بندوق جو ٺڪاءُ
پکي تڙپي مري ويو
ماڻهن لئه لقاءُ
•
ڪونجن جي قطار
ڏسن ٿا آڪاس ڏي
هو ڳوٺاڻا ٻار
•
ٻاهر برف باري
سرديءَ ۾ وٺجي وئي
وادي آ ساري
•
اکين ۾ پاڻي
ڀاءُ ڏنس دڙڪا تڏهن
روئي ٿي راڻي
•
گج پهريل ناري
تجلا ڏي ٿي اُسَ تي
ٿر جي ڄڻ واري
•
نيرو آسمان
جبل تان بيٺو تڪي
ڏور نوجوان
•
ڪيڏيون هن ساديون
ناريون اتان جون جتي
برفاني واديون
•
سج جيئن اڀريو
هرڪو پنهنجي ڪم لاءِ
تڪڙو هو سنبريو
•
سوچي ٿي ناري
ٻڪ ۾ مُنهن رکي
لڳي ٿي پياري
•
صبح جي پهر ۾
بد امنيءَ جو ڌنڌ آ پکڙيو
ساري ئي شهر ۾
•
تنهنجا پيارا ٽهڪ
تن مان ٿي اڏري پئي
ڀني ڀني مهڪ
•
پورَ پوندا ٿا رهن
آبشارن جيان اکيون
لڙڪ وهندا ٿا رهن
•
ڌرتي ساري باهه
ساهه بچائڻ جي ڪٿي
ڪانه بچي آ جاءِ
•
يونيورسٽيءَ جا ڏينهن
يارن جون سي ڪچهريون
۽ سانوڻيءَ جا مينهن
•
ميلا مچندا ها
فيڊرل هاسٽل تي
سنگتي نچندا ها
•
ڄامشوري جو سج
ڪئمپس ۾ ڇٽي ويو
محبت جو آ ٻج
•
سامهون آهي ڪڪر
ماڻهو وڻ ڀرسان بيٺل
هيٺان آهي ٽَڪر
•
کجيون لڏن ٿيون
سمنڊ ڪناري تي
ناريون ڪڏن ٿيون
•
ماڻهو لڏيندا ٿا وڃن
دور ڪنهن ٻي ديس ۾
شهر اڏيندا ٿا وڃن
•
پاڻ صفا سادا
ڪي ماڻهو ڄڻ نانگ
ڏنگ گھڻا کاڌا
•
ڪيڏا هن فنڪار
ڌوڪا ڏيئي ٿا چون
پاڻ ته آهيون يار!
•
ٿي ويا ڌارئون ڌار
بک وجھي وئي رشتن ۾
هيڏا سارا ڏار
•
سج ٻڏي ٿو پيو
ساگر ۾ ٻيڙو
ڪيئن لُڏي ٿو پيو
•
ڏس بُکايل آ
روئي ماني ٿو گھري
ٻوڏ ستايل آ
•
آهن سڀ مهان
پنهنجي ڌرتيءَ جا
آدرشي انسان
•
ڪڍ اندر مان مرُ
پوءِ ئي سهڻو گذرندئي
جيون جو هي سفر
•
ڪونجن جي قطار
ڪيڏي ٻڌي پاڻ ۾
ڪونهي ڪائي ڌار
•
ڪيئن ٻري پيو
پاڻيءَ لهرن ۾
چنڊ تري پيو
•
سج لهي ويو آ
صبح ملندا سين
ايئن چئي ويو آ
•
ٿورو کُٽل آ
خيال ته آ سهڻو
وزن ٽٽل آ
•
گج پهريل ناريون
چوڙيون ٻانهن ۾
لڳن ٿيون پياريون
•
ڀِٽُن تي وسڪار
ڀِٽُن تي وسڪار
هير گُھلي پئي ٿڌڙي
مٽيءَ جي هٻڪار
•
ڀٽن تي وسڪار
ڪارونجھر جي ڪور تي
ٻڪرين جي ٻيڪار
•
ڀٽن تي وسڪار
دور ٿيندا ڏيهه کان
هي سڀ ڏنڀ ڏڪار
•
ڀٽن تي وسڪار
پاڻياريون ٿيون ڪن پيون
هڪ ٻئي سان کجڪار
•
ڀٽن تي وسڪار
“ڀوڏيسر” جي ڀر ۾
هو ڏس ڪڏندڙ ٻار
•
ڀٽن تي وسڪار
سارنگ ٿا ڳائن پيا
ٿر جا سڀ فنڪار
•
ڀٽن تي وسڪار
هاڻي هلي آءُ تون
ڍولا منهنجا يار
•
ڀٽن تي وسڪار
رنج رساما سڀ ختم
هاڻي ڪوبه نه ڌار
•
ڀٽن تي وسڪار
تجلا کنوڻن جا ٿيا
سرها ٿيا سنگھار
•
ڀٽن تي وسڪار
ڌرتي سائي ٿي وئي
لٿا سڀ ڏڪار
•
ڀٽن تي وسڪار
سهڻا مور نچن پيا
پر پکيڙي يار
_ •_ _
سڀ مئا ها پروانه
رات جو شمع ٻري هئي
گڏ ٿيا ها ديوانه
•
تو ۾ ڪيئي منڊ
هر هر ڇڪجي ٿو اچان
توڏي چوڏهينءَ چنڊ
•
قيمتي هئي ڪار
روڊ تي چيڀاٽي وئي
مسڪينن جو ٻار
•
موسم جھڙالي
اچ ته ٿيون پيارا
حالي احوالي