ميندي ٿيون لائن
گل چٽ سينگارن
ميندي ٿيون لائن
مُرڪي هڪ ٻئي کي
ڀاڪر ٿيون پائن
ميندي ٿيون لائن
تاڙيون وڄائي
لاڏا ٿيون ڳائن
ميندي ٿيون لائن
خوشيءَ مان ڪيڏيون
جھمريون ٿيون پائن
ميندي ٿيون لائن
ميندي ٿيون لائن
شاعري
پيار جي پهرين بارش
ڪتاب “پيار جي پهرين بارش” لاڙڪاڻي سان تعلق رکندڙ بهترين شاعر، ڪهاڻيڪار ۽ مضمون نگار رضوان گُل جي شاعريءَ تي مشتمل آهي.
- 4.5/5.0
- 2529
- 830
- آخري ڀيرو اپڊيٽ ٿيو:
- رضوان گل
- ڇاپو پھريون
بٽڻن کي دٻائيندي فونٽ سائيز مٽايو
- سنڌ سلامت پاران
- ارپنا
- پيار جو پهريون اظهار (پبلشر نوٽ) ـــ رياضت ٻرڙو
- گل بڻجي پئو خار ڇو ٿا ٿيو (مهاڳ) ــــ سعيد ميمڻ
- شاعري ئي رضوان جي بنيادي سڃاڻپ آهي ـــ ساجد سنڌي
- هي شعر منهنجي اندر جا اڌما (شاعر پاران)
- غزل
- اسان کي هئي سا وڻي ڇوڪري
- ڳوڙها ڳاڙي ٿڪي آ تنهائي
- هڪ ٿيو پاڻ ۾، ڌار ڇو ٿا ٿيو!
- دلين ۾ نفرتون آهن
- عشق جي امتحان ۾ آهيون،
- اسان کي ياد آيون هن هوائون ڄامشوري جون
- اوهان کان ڪڏهن دل پري ڪونه ٿي
- آءُ ويجھو ته يار بارش ۾
- ڪائي محفل ته هاڻي مچي ڪونه ٿي
- منهنجو دشمن سمورو شهر ٿي ويو
- پاڻ کي اوترو ئي ٺاهيندين
- عقل جي واٽ تان ڀليو ناهي
- موڪلايئي ته لڙڪن جون لارون هيون
- خواهشون ئي سموريون کڻي تون وئينءَ
- هت اهڙو ڪو سنسار هجي
- پيار منهنجو نه ڪو سراب آهي
- وقت پيو ٿو وار ڪري
- ڪنهن کي آٿت ڏين ٿا روئارن به ٿا
- ڏينهن آهي ته رات ڳولهين ٿو
- ٿو ملي اندر ۾ ڪو پٿر رکي
- سادگيءَ ۾ دغائون مليون
- من کي جنهن جي تات رهي آ
- پاڻ ڪيڏو پري جمالن کان
- ڄامشوري جا ڏينهن ۽ راتيون
- تنهنجو ناهي ڪوئي جواب پرين
- هي سرُ اڏيءَ تي ڌرڻ ٿي چاهيو
- ڪري اسان کان ويو ڌار رستو،
- هر موڙ تي آ ماري
- خسيس ٿي ويا، مهانَ آهن
- ڪيڏا جھور ويا ٿي پوڙها
- سياري جون راتيون آهن
- نيري نيري آ جيڪا ندي ٿا ڏسون
- هاڻي وڇڙين! ته پوءِ مري ويندو
- هوءَ ڪيڏي پَڪي ٿي وئي
- سفر زندگيءَ جي نهوڙي وڌو
- تنهنجي گھور جي آس اکين ۾
- ايئن مون کي نه گھاءِ رستن تي
- مرڪي ڏسنديٖ هوءَ، ڪجهه شرمائي پئي
- ها مزو آ چاههَ ۾
- ها هوءَ شرمائي پئي
- ڪٿي اسان جا پرين آسرا پليل آهن،
- آزاد نظم
- بدلجي وئي آن ..
- وقت واريءَ جيان...
- ماڻهپو ۽ محبت
- وڇوڙا، جدايون ۽ تنهائيون
- يادون
- خواهشون
- ٽهڪ ۽ سڏڪا
- اظهار
- ڊسمبر
- پوپٽ ۽ ڇوڪريون
- اداسي ڇائنجي وئي آ
- تون منهنجي آن...
- نثري نظم
- برف باري
- چنڊ ۽ تون
- عشق جو اظهار!
- رانديڪا
- آخري ڏينهن!
- خزائن جي موسم
- ڪمال!
- چنچل ڇوڪريون
- چوڏهين جو چنڊ
- ڪوڙي شانتي
- منظر
- تنهنجا ٽهڪ
- وڇوڙا
- تنهنجي وئي کان پوءِ
- زندگي
- شاعري
- خواب
- سفر
- ممڪن ڪٿي آ
- پنبڻيون
- روح جا رشتا
- ٿر جي ڌرتيءَ تي...
- دل جون اکيون
- ڪاري لباس ۾
- برسات وسڻ کان پوءِ
- نالي جي ريکا
- سالگرهه
- اکر پڇن ٿا ..
- وساري نه سگھندينءَ!
- خوشبو
- موت
- اميدون
- اها شام
- ياد اٿئي !
- هائيڪا
- هائيڪا
- وايون
- منهنجا ڍولا يار
- ويجھو ته اچ پرين!
- هڪڙي پياري ڇوڪري
- چنڊ ته روئي ٿو!
- ٿر وسي پيو آ
- اڙي ڄامشورا اڙي ڄامشورا!
- پوپٽ اڏرن ٿا
- چوڙيون ڇڻڪن ٿيون
- ميندي ٿيون لائن
- مزو آ چاهه ۾ جاني
- نيڻن ۾ پاڻي
- تروينيون
- تروينيون
- شاعر جي باري ۾ تاثرات
- شاعر جي باري ۾ تاثرات
گل چٽ سينگارن
ميندي ٿيون لائن
مُرڪي هڪ ٻئي کي
ڀاڪر ٿيون پائن
ميندي ٿيون لائن
تاڙيون وڄائي
لاڏا ٿيون ڳائن
ميندي ٿيون لائن
خوشيءَ مان ڪيڏيون
جھمريون ٿيون پائن
ميندي ٿيون لائن
ميندي ٿيون لائن