نعيم “صابر” قريشي
ڏسي رونق لکيدر جي لڳن ٿا ڏينهن راتين جو،
نظارا ٿو ڏسان نروار آهن نينهن راتين جو.
وڌي گهر کان گهمي گهٽيون اچي گڏ ٿا ٿين هتڙي،
هجي سردي يا گرمي هت ٿئي ٿو ايئن راتين جو.
وجهي رابيل جون ڪنڍيون ڳچن ۾ ڳاٽ ڪن اونچا،
کلي خوش ئي چڙهي ٽانگي گهمي ڪو ڪيئن راتين جو.
ڏٺم ٽولا وٺي ڇولا ٿا کائن ڦول چٽڻي سان،
ڪو هيڏي ۽ وڃي هوڏي آپيهان پينهن راتين جو.
سڄي رونق بدلجي ٿي وڃي “صابر” سيڪنڊن ۾،
اچن جي اوچتو بادل وسن ٿا مينهن راتين جو.
تيمور ولد احمد شاهه ابدالي، افغانستان جو بادشاهه، جنهن جي ماتحت شڪارپور صوبي جي حيثيت سان رهي.
شڪارپور جو نامور ويدانتي ڪوي: “سامي” چين راءِ بچو مل لنڊ، جنهن سلوڪ سرجيا.
بدوي “لطف الله جوڳي” شڪارپور سنڌ جو مشهور اديب، شاعر، افسانه نگار، ڊرامه نويس، محقق، تاريخدان، مضمون / مقاله نگار، جنهن جا سنڌي ادب تي ٿورا آهن.
قديم زماني ۾، هندن ۾ سوئمبر جي هڪ رسم هوندي هئي، جنهن ۾ ڇوڪري پنهنجو مڙس پاڻ چونڊيندي هئي، ان لاءِ اڳواٽ عام اعلان ڪرايو ويندو هيو، ۽ مقرره وقت تي هزارن جي تعداد ۾ شادي جا اميدوار اچي ويهي رهندا هيا، نينگر هٿ ۾ هار کڻي نڪرندي هئي، ۽ جيڪو جوان کيس وڻندو هو، ان کي هار پارائي ڇڏيندي هئي، ته اُنهيءَ سان سندس وهانءُ رچايو ويندو هو.
حوالا:
* صنعت اسماء ۾ ساهوارن، شهرن ۽ جاين وغيره جو ذڪر اچي ٿو.
سنجا نسنگاڻي بگي مل تلسيداس: تعلقه وار سنڌ جي جاگرافي 1914ع، ص:95.
راشدي پير حسام الدين: “ڳالهيون ڳوٺ وڻن جون” انجمن تاريخ سنڌ ڪراچي/حيدرآباد نومبر 1981ع، ص:438.
بدوي لطف الله: تذڪره لطفي – جلد 2، آر.ايڇ احمد اينڊ برادرس حيدرآباد ڇاپو-3 سنه 1967-1968ع ص:243.
شيخ اياز: مهاڳ “چؤواٽي تي” نند جويري بمبئي 1991ع، ص:5.
سيد لعل شاهه بخاري پروفيسر: نگران سنڌي ڀاڱو “نخلستان مخزن” سي اينڊ ايس گورنمينٽ ڪاليج شڪارپور 1948ع، صفحو 1، 2 ۽ 3.