حلال ۽ حرام
(مشڪوات)
ائين ڪڏهن به نٿو ٿي سگهي جو ڪو شخص (ڪنهن ناجائز طريقي سان) حرام مال ڪمائي ۽ ان مان الله ڪارڻ خير ڪڍي ته ان جو اهو خير قبول ٿئي ۽ ان مان اهو سوچي خرچ ڪري ته الله پارؤن ان ۾ برڪت ٿئي. جيڪو شخص حرام مال مرڻ پڄاڻان پٺيان ڇڏيندو ته ان کي اهو مال جهنم ڏانهن گهليندو. پڪ ڄاڻو ته الله تعاليٰ بديءَ کي بديءَ سان نٿو مٽائي بلڪ بديءَ کي نيڪي مٽائيندي آهي، هيءَ حقيقت آهي ته گندگي گندگيءَ کي ڌوئي نٿي سگهي. (مسند احمد)
الله تعاليٰ پاڪ آهي هو صرف پاڪ ئي قبول ڪري ٿو، هن باري ۾ جيڪو حڪم الله پنهنجي پيغمبرن کي ڏنو آهي سو پنهنجي مومن ٻانهن کي به ڏنو آهي. (رواه مسلم)
اهو گوشت ۽ اهو جسم جنت ۾ نه وڃي سگهندو جنهن جي پالنا حرام مال مان ٿي هجي ۽ هر اهو گوشت ۽ جسم جيڪو حرام مال مان اسريو آهي دوزخ ئي ان جي وڌيڪ حقدار آهي. (مسند احمد- سنن درامي)
ماڻهن جي مٿان اهڙو زمانو به ايندو جو ماڻهوءَ کي اها پرواهه نه هوندي ته هو جيڪو ڪجهه وٺي رهيو آهي سو حلال آهي يا حرام، جائز آهي يا ناجائز. (صحيح بخاري)
جيڪا شيءِ توکي شڪ ۾ وجهي ان کي ڇڏي ڏي ۽ جنهن ڪم تي توکي اطمينان حاصل ٿئي اهو ڪم ڪندو ڪر.
(ترمذي)
جيڪو حلال آهي اهو واضح ۽ روشن آهي ۽ جيڪو حرام آهي سو به پڌرو ۽ چٽو آهي ۽ انهن ٻنهي جي وچ ۾ ڪجهه شيون آهن جيڪي شبهي ۽ گمان واريون آهن. انهن کي (يعني انهن جي شرعي حڪم کي) ڪيترا ماڻهو نٿا ڄاڻن. پوءِ جيڪو شخص شبهي وارين شين کان به (احتياط خاطر) پرهيز ڪري ته ان پنهنجي دين ۽ پنهنجي آبروءَ کي بچائي ورتو ۽ جيڪو شخص شبهي وارين شين ۾ ڪريو ته اهو حرام جي حدن ۾ ڪريو. (صحيح بخاري- صحيح مسلم)