مال ۽ معتبرائپ جون تباهيون
ٻه بکيا بگهڙ ٻڪرين جي ڌڻ ۾ ڇڏيا وڃن ته اهي ٻڪرين کي انهيءَ کان وڌيڪ تباهه نه ٿا ڪري سگهن جيترو ماڻهوءَ جي دين کي دولت، عزت ۽ مرتبي جو حرص تباهه ڪندو آهي.
(ترمذي- دارمي)
ڪراڙي ماڻهوءَ جي دل ۾ ٻن شين جي خواهش هميشه جوان رهندي آهي، هڪ دنيا جي محبت، ۽ ٻيو ڊگهيون ڊگهيون سڌون. (بخاري- مسلم)
جنهن شخص هڪ گراٺ زمين به ناحق ذريعي سان ڦٻائي ته قيامت جي ڏينهن ستن زمينن جو طوق ان جي ڳچيءَ ۾ وڌو ويندو. (بخاري ۽ مسلم)
جنهن ماڻهوءَ جي نيت ۽ سندس مقصد پنهنجي ڪوششن ۽ عمل ذريعي آخرت جي طلب هجي ته الله تعاليٰ قلبي اطمينان ۽ مخلوق جي نامحتاجيءَ جي ڪيفيت ان جي دل کي نصيب فرمائيندو. سندس حيران حال کي درست رکندو ۽ دنيا پاڻهي نيچ بڻجي وٽس ايندي ۽ جنهن شخص جي نيت ۽ سندس مقصد پنهنجي ڪوششن ۽ عمل سان دنيا جي طلب هجي، الله تعاليٰ محتاجيءَجا آثار ان جي نرڙ تي پيدا ڪري ڇڏيندو، سندس حال پريشان ڪري ڇڏيندو (جنهن ڪري اطمينان ۽ راحت ڪڏهن به نصيب نه ٿيندس) ۽ سڄي هڻ هڻان کانپوءِ به دنيا کيس اوترو ئي ملندي جيتري پهريان ئي سندس مقدر بڻجي چڪي هوندي. (ترمذي- دارمي)
ماڻهوءَ جو مال بس ايترو ئي آهي جيترو هن اڳتي لاءِ موڪلي ڇڏيو ۽ جيترو به هن بعد لاءِ رکيو سو ان جو ناهي بلڪه سندس وارثن جو آهي. (تنهن ڪري دانشمندي هيءَ آهي ته وارثن لاءِ ڇڏڻ کان وڌيڪ فڪر پنهنجي آخرت لاءِ سرمايو محفوظ ڪرڻ جو ڪري) (صحيح بخاري)
الله تعاليٰ منهنجي سامهون هيءَ ڳالهه رکي ته منهنجي لاءِ مڪي جي وادي کي سون سان ڀري ڇڏي مون عرض ڪيو منهنجا پالڻهار مان پنهنجي لاءِ اهو نٿو گهران بلڪه مان (قناعت جي اهڙي حالت ۾ رهڻ پسند ڪريان ٿو جو) هڪ ڏينهن پيٽ ڀري کاوان ۽ هڪ ڏينهن بکيو رهان، جڏهن مون کي بک لڳي ته توکي ياد ڪريان، تنهنجي سامهون نوڙت ۽ عاضي ڪريان ۽ جڏهن تنهنجي طرفان مون کي کاڌو ملي ۽ کائي وٽان ته مان تنهنجو حمد ۽ شڪر ڪريان. (مسند احمد- ترمذي)
الله تعاليٰ فرمائي ٿو:
اي آدم جا پٽ! مان هر شيءِ کي تنهنجي لاءِ خلقيو ۽ توکي پنهنجي لاءِ پيدا ڪيم، سو منهنجو تو مٿان هي حق آهي ته جيڪي شيون مان تنهنجي لاءِ ذريعو ۽ اسباب ڪري خلقيون، سي توکي منهنجي عبادت، فرمانبرداري ۽ محبت کان غافل نه ڪن. (طبراني)
توهان مان ڪو به شخص تيستائين مومن نٿو ٿي سگهي جيستائين جو ان جون خواهشون ان ڳالهه جي تابع ٿي وڃن جيڪي آءٌ کڻي آيو آهيان. (صحيحين)