ڪافي نمبر ـــ ١٢ جُدا ٿيو جاني آ، ولڻ رِيءَ ويراني آ. جھوري جيءُ ويو منهنجو، کڻي ويو جواني آ ڀري هن دنيا اندر، ولڻ جو نه ثاني آ ڪندو ماڙ بيگم تي، جنهن جي تن نشاني آ