علي اطهر موساڻي
امر فن سان سدا رهندي امڙ بيگم فقيرياڻي
جنم ڪو نئون وٺي ورندي امڙ بيگم فقيرياڻي
سندس ٻچڙا هئا درگاهي ۽ گل سنڌ پڻ ساري
۽ اختر تي هئي ٺرندي امڙ بيگم فقيرياڻي
سچل، بيدل، ڀٽائي جا ۽ سنڌ جي ڪُل فقيرن جا
وڃي اُت بيت هئي پڙهندي امڙ بيگم فقيرياڻي
بابي ميرل ۽ داتا شاهه ولايت فيض درياهه تان
جھُڪي هوءَ فيض هئي وٺندي امڙ بيگم فقيرياڻي
هئي هُوءَ پاڻ خود شاعر ڪلاڪاري مٿس زيور
۽ سُر خود هئي سنڀاليندي امڙ بيگم فقيرياڻي
سَندس هو عشق ڪوهياري ۽ سورٺ سان ۽ سهڻي سان
۽ ڪيڏا ري تي هئي روئندي امڙ بيگم فقيرياڻي
چيائين بيت ۽ ڪافيون، قصيدا، نعت ۽ زاريون
وئي هر صنف ساريندي امڙ بيگم فقيرياڻي
فقيري رنگ ۽ ڍنگ ۾ گذاري عمر ساري وئي
اميري دل هئي رکندي امڙ بيگم فقيرياڻي
سياهه ملبوس ۽ ڪنٺو سندس ها خاص نيشاني
رکي هٿ ڪن تي ڳائيندي امڙ بيگم فقيرياڻي
طبيعت ۾ هي ٻاجھاري سمايل سنڌ هس ساري
هئي مظلوم ڀر بيهندي امڙ بيگم فقيرياڻي
هُئي هو راڳ جي ڪوئل سمايل سوز ٿس جھر جھنگ
صديون دنيا پئي ٻڌندي امڙ بيگم فقيرياڻي
چوڏهن سو ست سندو شعبان ۽ تاريخ هئي چوڏهين
دعا وئي ديس لئه گهرندي امڙ بيگم فقيرياڻي