ڪھاڻيون

سپنن جو انت

رضوان گل جي ڪتاب ”سپنن جو انت“ ۾ موجود ڪهاڻيون نه ته ديو مالائي ڪردارن تي مشتمل آهن ۽ نه ئي وري ڪي خيالي ڪهاڻيون آهن، پر اسان جي چؤگرد گهمندڙ ڦرندڙ ۽ رهندڙ ماڻهن جي ڪردارن تي مشتمل آهن. اسان جي ئي معاشري جي عڪاسي ڪندڙ ڪهاڻيون آهن. اهڙيون ڪهاڻيون جن کي پڙهندي ماڻهو پاڻ کي به ان ئي ڪهاڻي جو ڪو ڪردار محسوس ڪري ٿو.
  • 4.5/5.0
  • 2258
  • 870
  • آخري ڀيرو اپڊيٽ ٿيو:
  • رضوان گل
  • ڇاپو پھريون
Title Cover of book سپنن جو انت

• رَضوان گُل ــ ڪهاڻي کيتر جو کٽڻهار

رضوان گُل سان ڏيٺ ويٺ لاءِ ڇا چوان؟؟ ڏيٺ فيس بوڪ تي ٿي آهي ۽ ويٺ ڪڏهن ٿي ناهي. آمهون سامهون نه مليا آهيون نه ڪچهري ٿي آهي البت سندس سڃاڻپ يا تعارف سندس ڪهاڻين ذريعي ٿيل آهي. ادبي ڪُٽنب جا ڀاتي آهيُون ۽ ڀاتيءَ جو رشتو مون لاءِ هميشه اُتم رهيو آهي. سندس ڪهاڻيون پڙهيون اٿم. موضوع جي چونڊ ۾ انتهائي نرالو ۽ منفرد ڪهاڻيڪار آهي. نوان ۽ اَڇُهيا موضوع ڳولي ويهي پنهنجي ڏات ۽ ڏانءَ وسيلي ڪهاڻي جي ڪئنواس تي لفظن جي رنگن سان واقعن جا احساساتي عڪس اُڪيري ٿو. ڪهاڻي ۾ ٻوليءَ جي لحاظ کان پختو نظر اچي ٿو. ٻوليءَ جو تخليقي جوهر به وکيري ٿو. سندس ڪهاڻين ۾ جذبات نگاري ۽ حقيقت نگاري جو پهلو ڏاڍو مضبُوط آهي. پنهنجي ماحول، موجوده وقت ۾ معاشري جي سياسي، سماجي، اخلاقي قدرن سان ٺهڪِي قلم کي جُنبش ۾ آڻي ٿو. اُن ڳالهه جون گواهه سندس ئي ڪهاڻيُون آهن. سندس ڪهاڻين ۾ جدت جي خوشبوءِ به آهي ته خيالن جي نُدرت به آهي. ڪهاڻي جي فن تي کيس مزيد قُدرت حاصل ڪرڻ جي اڃا به گهرج آهي. اُن سلسلي ۾ هرگز مايوس ناهيان ڇو ته رضوان گل وٽ ذهانت، محنت ۽ جُستجُو لاتقنطُو وارو گُڻ سندس ڪهاڻين مان ئي جهلڪندي نظر اچي ٿو ۽ اِهو ئي گُڻ کيس ڪهاڻي جي فني ڪمال يا دسترس ڏانهن آساني سان وٺي ويندو.
سندس ڪهاڻين تي تفصيل سان لکڻ کپندو هو پر مصروفيت ۽ وقت جي قلت سبب اختصار جو سهارو وٺڻو پيو آهي. سندس ڪهاڻيُون ”بُت بڻجي ويل شخص“، ”سپنن جو انت“، ”اجهاڻيل ڏيئو“، ”اسسٽنٽ پروفيسر“، ”روشنيءَ جو سفر“، ”ڏنگيل خوشيون“، ”لڙڪ ۽ مُرڪ“ ۽ ٻيون ڪهاڻيون کيس بهترين ڪهاڻيڪارن جي قطار ۾ شامل ڪن ٿيون. اُن حوالي سان رضوان گُل کي ڪهاڻي کيتر جو کٽڻهار چوان ته وڌاءُ نه ٿيندو. سندس ڪهاڻين ۾ بهترين ڪهاڻيڪار جي خوشبُوءِ موجود آهي. سندس ڪهاڻيون پڙهي ويساهه پُختو ٿيو ته، نه ڪهاڻي کي گولي لڳي آهي ۽ نه ئي ڪهاڻي مُئي آهي. ڪهاڻي اڄ به زندهه آهي. اميد اٿم ته رضوان گل پنهنجو سڦل سفر جاري رکندو ۽ سنڌي ادب جي جهول ۾ انمول ڪهاڻين جو اضافو ڪندي ڪهاڻي کيتر ۾ پنهنجي اڃا به اهم جڳهه جوڙي وٺندو.

عزيز ڪنگراڻي
گورنمينٽ ڊگري ڪاليج
واهي پانڌي، جوهي.