ٻه ٽي ديپ ٻاريم (رايـا)
ٻه ٽي ديپ ٻاريم۔
ٻه ٽي ڦول هاريم۔
تنهنجي آجيان ۾۔
نهايت ئي مانواري محبوب شخصيت، عالم، اديب، دانشور، ماديت پسند، سائنسي علم جي مهارتن جو ماهر، تنقيد نگار، نفسيات ۽ سماجيات جو ڄاڻو، تاريخ ۽ تهذيب جو گهرو اڀياس رکندڙ، لطيف جو پارکو، ڏاهپ ۽ دانائي، وفائي جا جوهر ڏيکاريندڙ، غربت ۽ مفلسي سان جهيڙيندڙ، ڪشالاڪندي منزل ماڻڻ، پي ايڇ ڊي جي ڊگري ماڻي، مختلف عهدن۔شعبن تي فائز ٿي پنهنجي قابل صلاحيتن سان اعليٰٰ خدمتون سرانجام ڏيندي، جدوجهد، جستجو جاري رکندي، ڌرتي سان نينهن جو ناتو نڀائيندي، محنتن سان بهترين ڪارڪردگي ڏيکاري پنهنجو مقام ماڻي پنهنجي حيثيت پاڻ مڃرائي آھي. ٻين (پراون) جي ڪلهن تي نه بيٺو آھي۔ معيار۔ميرٽ ۽ بُلند ڪردار سان منزلن جي طرف اڳيان وڌيو آھي. سابق سنڌي لئنگويج اٿارٽي جو اڳوڻو چئرمين ۽ ڪراچي يونيورسٽي جي سنڌي شعبي ۾ خدمتون سرانجام ڏيندڙ، ڊاڪٽر عبدالغفور ميمڻ اڄوڪي سنڌي ادب جو اهم نالو آهي.
[b]عبدالڪريم سومرو
دڙو
[/b]
*
معياري محقق، ڪيترن ئي علمي ادبي، تحقيقي ڪتابن جي خالق، تنقيد نگار، تجزئي نگار، ڪالم نگار، ادب جو استاد، سنڌ لينگوئيج اٿارٽيءَ جي اڳوڻي چيئرمين محترم ڊاڪٽر پروفيسر غفور ميمڻ صاحب جون علمي ادبي تحريرون ھن قوم توڙي پوري انسانيت جو بي حد خوبصورت ورثو آھي، پاڻ جديد علمن سان، موجوده سنڌي سماج جو جيڪو نفسياتي جائزو ھن وقت تائين ورتو اٿن، سو ھن وقت تائين، ڪنھن به وڏي جديد ادب جي عالم جي ڀاڳ ۾ اچي نه سگھيو آھي.
……سندن تحريرن ۾ جديد سائنس، جديد نفسيات ۽ عالمي سطح تي نظرين جي لاڪڊائون کان پوءِ جي مُنجھيل فڪري ڪائنات کي نئين روشني ميسر ٿئي ٿي.
……مارڪسزم کان پوسٽ ماڊرنزم، ساختيات کان پس ساختيات تائين، نيوٽن کان آئن اسٽائن تائين، سندس تحريرون اسان جي قوم جي رھبري ڪن ٿيون
… سندس ٻيو نئون ڪتاب به باشعور ذھنن جي اسڪرين تي جلد نمودار ٿيڻ وارو آھي، اچو ته پنھنجي ئي قوم جي ھِن محسن فڪري رھنما کي دل جي گھرائين سان جنم ڏينھن جون مبارڪون ڏيون!
[b]ولي ناريجو
گلشن حديد[/b]
*
ڊاڪٽر غفور ميمڻ جي وڏي خوبي هي آهي ته هو پنهنجو پاڻ سان ايماندار آهي. تنهن ڪري جڳاڙي يا لٻي ٿٻي وارو ڪم نه ڪندو آهي. سندس هر لکڻي ۾ فڪري گهرائي ۽ سمجهائڻ جو ڏانءٌ موجود هوندو آهي. سندس مطالعو تمام گهرو آهي. ايتري قدر جو رڳو ادب نه پر ميڊيڪل سائنس، نفسيات، فلسفو، فلڪيات، فزڪس ۽ لوڪ ڏاهپ تي به سندس مطالعو تمام گهڻو ٿيل آهي. ڊاڪٽر صاحب سڄِي زندگي محنت ڪئي آهي. مون سندس اهڙا شاگرد به ڏٺا جيڪي اعليٰ عهدن تي پهتل آهن. پر پاڻ ڪڏهن به پاڻ نه پڏايو. هن شخص ۾ نه غرور نه تڪبر آهي، تمام سادي طبعيت اٿس،
پاڻ هميشه چوندو آهي دعويٰ ڪرڻ نه گهرجي ڇو ته ماڻهو کي دعويٰ نه جڳائي. سندس ٻي خصوصيت اها آهي ته هر ماڻهو کي غور سان ٻڌندو آهي، ڪڏهن به پنهنجي علم جو رعب نه وجهندو آهي. ڊاڪٽر غفور هڪ سوچيندڙ ماڻهو آهي، زماني جي ستم ظريفن کيس ڪُندن بنائي ڇڏيو آهي. سچ پچ ته مون هڪ سچو صوفي منش ڊاڪٽر صاحب ۾ ڏٺو آهي. جيڪو انسانيت پسندي تي يقين رکي ٿو. سندس ايمانداري ۽ سچائي جي ڪري مون هميشه کيس اڪيلو ڏٺو. ڇو ته ڊاڪٽر صاحب جيڪو لکيو آهي اهو رڳو پڙهي ڪونه لکيو آهي بلڪ ڀوڳي پوءِ لکيو آهي.
اڄ جي دور تي لکيل سندس ڪتاب ”جديديت پڄاڻان“ ڪافي شهرت ماڻي چڪو آهي.هي ڪتاب به ڪنهن يورپين مفڪر جي لکيل ڪتاب کان گهٽ ناهي، پر ڊاڪٽر صاحب نه ته پاڻ پڏايو نه وري پنهنجي مشهوري ڪئي.
[b]عبدالحميد ميمڻ
جاتي[/b]