پهاڪو ڇا آهي
2- چوڻيون به سھڻي معنيٰ وٺڻ لاءِ آڻجن ٿيون ۽ مفھوم حقيقت پسندانه آھي. چئي: ”بُک ۾ بصر به مٺا“. ھونئن جيڪا شي شوق پئي نه کائجي اھا به بک لڳڻ وقت مٺِي لڳي.
3- اصطلاح، جي ھيئتي جوڙجڪ (form) مصدر جي صورت ۾ ھوندي آھي؛ پر نهايت معنيٰ خيز ۽ گفتي کي سونهن بخشيندي آھي. مثلًا: ”کير کنڊ ٿيڻ“، يعني پاڻ ۾ صلح ۽ محبت سان رھڻ.
4- ورجيس اھڙن ٻن ٽن لفظن جي ميڙ سان ٺھي ٿي، جنهن ۾ معنيٰ ته سھڻي بيھي ٿي، پر اڪثر ٻيو لفظ پھرئين جي صوتياتي زور کي ضابطي ۾ رکي ٿو. جيئن: ڇڊوپاڊو.
جڏھن ٻوليءَ جي سونهن وڌائڻ جي ڳالھ ڪريون ٿا، تڏھن ھن جي ڪنهن به صنف جي اھميت، ھيئت جي مدنظر نه پر معنيٰ جي مدنظر آھي. ان ڪري ھي پھاڪا ۽ اصطلاح وغيره ڪيئن سنڌيءَ جو جوھر ۽ حسن وڌائين ٿا.