سنڌ جي استاد گلزار علي خان جي موڪلاڻي
افسوس سان لکڻو ٿو پوي ته استاد جي جنازي نماز ۾ ڪلاسيڪل راڳي استاد شفيع فقير ته شريڪ ٿئي ٿو پر سياسي حوالي سان ڪا به وڏي شخصيت جنازي نماز ۾ نظر نٿي اچي ۽ نه وري ثقافت کاتي جو ڪو ڪامورو شريڪ ٿو ٿئي. استاد گلزار علي خان جو تعلق هندوستان جي آگرا خاندان سان هو، هن ڪلاسيڪل راڳ جي باقاعدي سکيا خان صاحب استاد بنده علي خان (بهاولپور) واري کان حاصل ڪئي. سندس خاندان پاڪستان ٺهڻ کان 4 سال اڳ بهاولپور ۾ اچي آباد ٿيو، جنهن کان پوءِ هو سنڌ ۾ ٽنڊوڄام ۽ بعد ۾ کپرو ۾ لڏي آيا. جتان وري سانگهڙ ۾ اچي آباد ٿيا. سندن استاد مرحوم الاهي بخش خان سارنگي راڳ جو وڏو ماهر، وڏو ڀاءُ رحيم بخش خان وڏو راڳي هو. استاد گلزار علي خان راڳ ۾ استاد منظور علي خان، فتح علي خان، استاد محمد جمن ۽ استاد محمد يوسف جي جوڙ جو راڳي هو ۽ انهن سان گڏ به ڳايو، سندن ڳايل مشهور ڪلامن ۾ ’’وڄائي تار ٻيجل، ڏيل منهنجو ڏاريو.‘‘ ’’ميلي ۾ تنها تنها ڪنهن کي ڳولين ٿو.‘‘ ’’واڳ ڌڻي تنهنجي وس آئون، ڪا پاڻ وهيڻي‘‘ ٻاروچل ٻانهي ۽ غضب ڪيا تيري واعدي پي اعتبار ڪيا جهڙا ڪامياب ڪلام شامل آهن. ان کان سواءِ به هن سوين ڪلام ڳايا. استاد شفيع فقير به استاد گلزار علي خان کان ڪيتري عرصي تائين راڳ جي سکيا ورتي، جڏهن ته سندس سوين ڳايل ڪلام شامل آهن. شاگردن ۾ سيد وزيراعليٰ شاهه، حافظ محمد اسماعيل محرابپور، اختيار خشڪ، نظر محمد مسريو ۽ 3 پٽ ولايت علي خان، رجب گلزار ۽ عنايت علي خان آهن، جيڪي سندس شاگرد به هن 3 نياڻيون به سوڳوار ڇڏيون آهن.
استاد گلزار علي خان شاهه عبداللطيف ڀٽائي جو تمام وڏو پارکو هو سندن شاعري تمام گهڻي ڳائي. هن سچل سرمست، سيد رکيل شاهه، چيزل شاهه، بلي شاهه ۽ شيخ اياز سميت ڪيترن ئي عظيم بزرگن جي شاعري به ڳائي. استاد گلزار علي خان کي لطيف ايوارڊ، قلندر شهباز ايوارڊ ۽ مادر وطن ايوارڊ سميت ڪيترائي ايوارڊ مليا. استاد گلزار علي خان جي لاڏاڻي بعد ڪلاسيڪل راڳ جي دنيا کي تمام وڏو نقصان پهتو آهي، جيڪو ورهين تائين به ڀرجي نه سگهندو.
خبرون، هلال پاڪستان، سنڌ، فيصلو، سڪار، عبرت، مهراڻ، هلچل، سنڌو، سنڌ عوامي آواز، تعمير سنڌ