پبلشر پاران:
هُن وٽ انتظارُ ائين ترسيلُ آهي جيئن عاشِقُ پنهنجي محبوبُ وٽ ٽِڪيلُ هُجي! انتظارُ سندس وارن جو رنگُ ته مَٽي ڇڏيو آهي. پر سندس دل تي هِڪُ وارَ جيترو به فرقُ ناهي آڻي سگهيو. هو خواب ڏسندو آهي پوءِ اهي خواب نظمن جو روپُ ڌاري پني تي لکي دنيا جي سپر پاور قوتن جي بي حسيءَ تي حيران ٿي. گَهري سوچ ۾ ٻڏي ويندو آهي. بمن جي بدبُوءِ ۾ سڙندڙ انسان سندس اکيون آليون ۽ زبان ڪوڙِي ڪري ڇڏيندا آهن. هو دنيا جا سور پنهنجي اکين مان وهندي محسوس ڪندو آهي. سهيل ڀيو اهو شاعر آهي. جيڪو انسانيت جو پرچارڪ آهي. کيس هٿيارن نفرت آهي. هو سڄي سنسار جو خير گهرندڙ آهي. جنهن وٽ ملڪَ مذهب نسَ قومون قبيلا ۽ ذاتيون انسان کان پوءِ واري حيثيت رکن ٿا. هن وٽ انسانيت جو حقيقي تصور آهي. سهيل ڀيو پنهنجي هن ڪتاب“ امن جي انتظارَ ۾”دنيا جي خوشحالي جا خواب کڻي پياري دوست ۽ سهڻي شاعر حاڪم گل کي ساڻ ڪري “ سونهن پبليڪيشن پريان لوءِ” جي جهول ۾ وجهڻ آيو ته اسان اهي کڻي اکين تي رکيا ۽ سندس قلمي پورهئي کي ڪتابي صورت ۾ آڻڻ لاءِ سونهن پبليڪيشن جي پليٽ فارم تي ڀليڪار ڪيو. سهيل ڀيي جي شاعري فني توڙي فڪري حوالي سان پختي نظر اچي ٿي. هو پابند توڙي نثري شاعريءَ۾، شاعريءَ جي گُهرجن جي ڄاڻ رکي ٿو. سهيل ڀيي سان دوستيءَ وارو تعلق اڄ کا 15 کان 20 سال پراڻو آهي. مون کي ياد آهي ته سکر ۾ سائين راشد مورائيءَ جي ڪهاڻين جي ڪتاب “پاڻيءَ تي پهرو” جو مهورت هو ته پروگرام کان پوءِ سڄي سنگت سائين راشد سان گڏجي پهريان محترم امان الله ماڪي جي “الفرقان انسٽيٽيوٽ ” وياسين پوءِ اتان ٿي ڳوٺ عبدو رات ٽڪياسين. جتي غلام محمد غازي جي ميزباني ۾ مشاعري جي محفل ٿي. مشاعري جي صدارت سائين راشد ڪئي هئي. ان مشاعري ۾ استاد راهي، حاڪم گل، گوهر سنڌي، محمد حسين مهر، غني غمدل ۽ ٻيا گهڻا شاعر شريڪ هئا. سهيل مشاعري ۾ پنهنجا بيت پڙهيا. جڏهن سائين راشد جي شاعري پڙهڻ جو وارو آيو ته سائينءَ سهيل لاءِ هي لفظ چيا“ سهيل جي شاعريءَ اسان جي شاعريءَ کي منڊي ڇڏيو آهي. دل ٿي چاهي ته جيڪرنه پڙهجي.”سهيل جو هي ڪتاب“ امن جي انتظارَ ۾” گهڻن نوجوان نثري نظم لکندڙ شاعرن لاءِ رهنمائي جو سبب بنبو! سونهن پبليڪيشن جي اها ڪوشش رهي آهي ته اسين معياري تخليقون پڙهندڙ ساٿين تائين پهچايو. هي ڪتاب به انهي ئي سلسلي جي هڪ ڪڙي آهي. اوهان جي راءِ جو اوسيئڙو رهندو.
سميع سجاد ميراڻي
سونهن پبليڪيشن
پريالوءِ