زماني کي سلام
گهٽيءَ مان لنگهيس پئي، ته زماني جو هڪ انوکو رنگ ڏٺم.
علم سان سرشار، پاڻ ۾ سمايل هڪ لائبريريءَ مثل ۽ ايمان و حياءَ جي خوشبوء سان مهڪندڙ شخص، پنهنجي حلال روزي ڪمائڻ لاء ِ پنهنجي دڪان ڏانهن وڃي رهيو هو ته رستي ۾ هڪ اڌڙوٽ واٽهڙوءَ کي سلام ڪيائين. جيڪو چار پاپا، پنج روپين جي کنڊ ۽ هڪ چانهه جو ساشي وٺي وڃي رهيو هو. سلام جو جواب نه ملڻ تي نراڙ تي هڪ گهنج به نه آيس، پر ان اڌڙوٽ شخص جون اکيون کيس جهڙوڪر ڪو هارايل بازيگر سمجهي ترڪ ڪري رهيون هيون، مون به سمجهيو ته شايد ڪالهه اوڌر لاءِ انڪار ڪيو هوندئينس.
چئن قدمن کان پوءِ هڪ وڏي کيڪار ٻڌڻ ۾ آيم، نظر ڪيم ته، قادن گهران نڪتو هو جنهن تي سلامن جي وٺ وٺان پئي ٿي، مشهوي هو ته ننڍپڻ کان وٺي امتحانن جا پيپر نوري کان ڏياري پاس ٿيندو آيو ۽ ڪجهه وقت پهرين تائين سندس پڪوڙن جو هٽُ به پوري ڳوٺ ۾ مشهور هو. تازو چار لک ڏئي هڪ سرڪاري کاتي ۾ ڀرتي ٿيو آهي ۽ سلامن تي سلام پيو وٺي.