ڏينهن رات برابر
ماسي نوران، گهر آيل پنهنجي پاڙيسري عورت ماسي ڪريمان کي ڇڙٻن سان پنهنجي گهران ڪڍندي چيو، ”جمال منهنجو پٽ آهي، ڪو نڌڻڪو ۽ يتيم ڪونهين جو تنهنجي ڪاڻي ڌيءُ مَڪان سان شادي ڪندو، منهنجي اڪيلي صدوري پٽ کي اوهان انسايت جا درس ڏئي ڀڙڪائڻ ڇڏي ڏيو..“
ڪجهه مهينن کان پوءِ ماسي نوران، ماسي ڪريمان ڏي هلي وئي ۽ لڄي ٿي چوڻ لڳي، ”ائي ادي، منهنجي پٽ جمال کي پنهنجو ڪنديئن؟؟“
ماسي ڪريمان هڪ دم وراڻيو، ”نه ادي نه.. منهنجي ڌيءَ کي هڪ اک به آهي ته سهي..! جمال لاءِ ته ايڪسيڊنٽ کان پوءِ ڏينهن رات برابر ٿي وياآهن.“