خير ٿيو
گهر ۾ ڪم ڪندڙ ماسي موڪل تي ويل هئي. مهيني کن کان پوءِ واپس ڪم تي آئي ته گهر ۾ سانئڻ جي ڪڇ ۾ ٻار کي ڏسندي ئي هڪدم پڇيائين، ”باجي..!! هيءُ ٻار . . ؟؟“
بيگم سندس سوال کي اڌ ۾ ڪٽيندي هڪدم وراڻيو، ”منهنجي ڳوٺ واري پڦاٽ جو آهي... کيس خير سان گنج اولاد آهي.. هيءُ مون کائنس ورتو آهي... نياڻي آهي خير جي... ائي... ماسي تون ته ٻڌاءِ، تنهنجي ڊليوري خير سان ٿي؟؟ ڌيءَ هيئي نه؟؟ ڪيئن آهي اها ڀلا؟؟ ٽانڪا ڇُٽي ويئي؟؟ تو ته چيو هو ته تنهنجو مڙس هن اولاد کي ڪونه قبوليندو... خير ٿيو...؟“
بيگم جا سوال شايد ماسيءَ جي ڪنن تائين نه پئي پهتا... ماسي خاموشيءَ سان ٻار کي تڪڻ ۾ ۽ مالڪ جو شڪر ادا ڪرڻ ۾ مصروف هئي.