ڪھاڻيون

آخوند جا افسانا

ھن ڪتاب جو سرجڻھار اسان جي تاريخي حيثيت جي حامل شھر هالن جو سھڻو سيبتو نوجوان ’آخوند محمد عباس‘ آهي، جنھن سنڌي ٻوليءَ ۾ هن صنف جو حق ادا ڪرڻ ۾ ڪا ڪَسَرَ ڪونہ ڇڏي آهي ۽ مختصر عرصي ۾ هُن ’فليش فڪشن‘ جي ميدان ۾ پاڻ کي مڃرايو آهي ۽ سٺي ناماچاري پڻ ماڻي آهي. آخوند جي افسانن جو محور اسان جو پنھنجو سماج ئي آھي. سندس مختصر افسانا سماج ۾ موجود اھڙين منافقتن، رياڪارين، بغضن، دوکن، بدعنوانين ۽ دولابن کي پيش ڪن ٿا، جيڪي ھاڻ اسان جي سماج جي رڳن ۾ سيرائجي، انھيءَ جو جينياتي حصو ٿي ويا آھن.جنھن ڳالھہ کي چوڻ ۾ ٻين کي ھزارين لفظ کپندا آھن، تنھن ڳالھہ کي آخوند عباس ڪنھن ماھر مصور جيان پنھنجي قلم جي ڪجهہ اسٽروڪن سان چند لفظن ۾ ڪري وٺي ٿو.

Title Cover of book آخوند جا افسانا

جُهڙالي موسم

جُهڙالي موسم

اڪثر هٿن ۾ ماچيس، هڪ اميد اکين ۾ ترندڙ، ديوانه وار چاڪ گريبان دلاور علي ، پيچرن جي پاڙن ۾ پيل ڪچري کي ساڙيندو وتي ٿو...
طنزيه سوال اڪثر سندس سماعتن تي پون ٿا.
”او مجنون، صفائي کاتي ۾ ملازم به ناهين... خوامخواه ڇو پيو ماحول کي دونهَن سان گدلو ڪرين؟“
ويچارگيءَ مان مرڪي ڀُڻ ڀُڻ ڪندي، ڄڻ پاڻ کي ئي مخاطب ٿي ورندي ڏئي ٿو، يا شايد ڪنهن جا چيل لفظ ورجائي ٿو..
”دلاور.. هي ڏس دونهون! آسمان ۾ وڃي ڪڪر ٿا بڻجنئي..الاءِ، ڇو سدائين جهڙالي موسم ئي تو ڏانهن ڇڪي ايندي آهي مون کي..“