بس جو ڀاڙو
شهر مان واپسيءَ مهل، کيسي ۾ بَس، بس جي ڀاڙي جيترا پئسا ئي بچيا هئا، صدا هڻندڙ فقير کي ڪجهه ڏيڻ ۾ ڊپ به لڳو پئي.. پر ڏئي ڇڏيم ۽ بس ۾ بنا ڀاڙي چڙھي پيس..
ڪنڊيڪٽر ڄڻ عزرائيل جيان پئي اڳيان آيو، ”سائين ڀاڙو..؟“
خالي کيسي ۾ فرضي طور هٿ وڌم ته پوئين سيٽ تان ڪنهن ڪلهي تي هٿ رکيو، ”سائين پليز رکو، آئون ڏيان ٿو.“