احسان
احوال ڏيڻ کان پوءِ چاچي خاقن هٿڙا ٻڌي عرض ڪيو، ”ڊاڪٽر صاحب غريب ۽ لاچار آهيان.. جيڪر... “
ڊاڪٽر صاحب بنا دير جي بيل وڄائي، رسيپشنسٽ اندر آيو، کيس فيس واپس ڪرڻ لاءِ هدايتون ڏنيون ويون. خوشيءَ مان لکيل دوائن سان ڀريل ڪاغذ کڻي، ان ئي ڪلينڪ ۾ موجود ميڊيڪل اسٽور تي پهتل چاچي خاقن، دوائن جي رقم ٻڌي ته ڊاڪٽر جي احسان جو بار نه سهندي دم ڌڻيءَ حوالي ڪري ڇڏيو.