ڪامينٽري
گرائونڊ کان وٺي گهر تائين، پنهنجن هٿ ۾ جهليل بيٽ سان لڳل ڇڪن تي فخر ڪندي، پنهنجي مُنهن ڪامينٽري ڪندو آيو، ”واٽ اَي شاٽ..!! تاڙيون..!!“
پگهر ۾ شل گهر پهتو، ”امان امان.. اڄ مون چار ڇڪا هنيا.“
”ڇورا.. نڀاڳا، پٽاٽا ڪونه وٺي آئين؟ پڻهين هاڻ ٿڪجي ڪم تان پهتو آهي، هاڻ اها تنهنجي بيٽ ماڻهين جي پٺن تي ڇڪا هڻندي، پوء ويٺو ڪجانءِ اها مُئي ڪامينٽري.“