نئين نسل جو رول ماڊل : زرار پيرزادو
اهڙن ڪردارن ۾ پراڻي ٻلهڙيجيءَ جو مامو رمضان ساريو به هڪ آهي، جيڪو هر ماڻهوءَ کي ”مامو“ چئي مخاطب ٿيندو آهي ۽ انھيءَ پنھنجائپ ڪري ٻيا ماڻهو به موٽ ۾ کيس ”مامو رمضان“ ڪري ڪوٺيندا، ڄاڻيندا توڙي سڃاڻيندا آهن.
مامو رمضان انور پيرزادي جي شخصيت، سندس انسان دوستي ۽ سندس پاران ٺاهيل ”ڳوٺ سڌار سنگت“ ۾ پنھنجي مدد پاڻ تحت ڪم ڪرڻ وارين شاندار ۽ اتساهيندڙ روايتن کان متاثر ٿي ”سماجي مسيحا“ بڻجڻ جو فيصلو ڪيو ۽ پنھنجي زندگي هن عظيم مقصد لاءِ ارپي ڇڏي آهي.
مامو رمضان ساريو پنھنجن ڳوٺاڻن جي مسئلن کي پنھنجا مسئلا سمجهندي حل ڪرائي، اجتماعي توڙي انفرادي طور تي سندن ڪم ڪري ٿو، پاڻ هيپاٽائيٽس جو مريض هوندي به پنھنجي بيماري وساري ٻين بيمارن ۽ لاچارن کي اسپتالن ۾ پھچائي، چندو چاڙي ڪري سندن علاج ڪرائي ۽ دوائون وٺي ڏياري ٿو.
پنھنجي ننڍڙي گهر جي اڌ حصي کي ”ڇوڪرين جو اسڪول“ بڻائي ڇڏيو اٿائين ته جيئن ڳوٺ جون غريب نياڻيون تعليم جي زيور کان محروم نه رهجي وڃن.
مامي رمضان جو هڪ منفرد ڪم اهو به آهي ته هن پنھنجي گهر اندر ئي سنڌ جي سياسي، سماجي ۽ صحافتي شخصيتن جا پروفائيل، سندن تخليقي مواد، اهم خبرن، مضمون ۽ اشوز کي سھيڙي انھن جا الڳ فائيل ٺاهي رکيا آهن، جيڪي سون ۾ آهن يعني سنڌ جي تاريخ، ڪردارن، اشوز ۽ واقعن بابت ڇپيل مواد کي دستاويزي شڪل ڏئي ڇڏي آهي.
ڪنھن به ماڻهوءَ کي جيڪڏهن سنڌ جي ڪردارن يا ڪو تحريري مواد يا ريفرنس گهربو ته اهي مامي رمضان ساريي سان رابطو ڪري پنھنجو مسئلو حل ڪري سگهن ٿا.
سو مامو رمضان ساريو بيشڪ بي لوث ڪردار آهي، جيڪو انتھائي خاموشي سان، ڪنڊ وٺي بنا جتائڻ ۽ پڏائڻ جي يا ڪنھن دعوى جي هو مسڪين ماڻهن جي هر ممڪن ۽ جائز طريقي سان مدد ڪري رهيو آهي.
سو نوٽ ڪرڻ جي ڳالهه اها آهي ته جيڪڏهن ميڊيا سنڌ جي اهڙن انسان دوست ۽ هڏ ڏوکي ڪردارن کي ”هيرو“ ۽ ”رول ماڊل“ ڪري پيش ڪري ته جيڪر هر ماڻهو ”مامو رمضان ساريو“ بڻجڻ جو اتساهه حاصل ڪندي بي پھچ ۽ مسڪين ماڻهن لاءِ ”مسيحا“ بڻجي پوي.
**